بررسی مقايسه‌ای دوزيمتری PpIX توليد شده درون تومور پس از مصرف ALA در درمان فوتودايناميک به دو روش فلوئوريمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی

نقوی, نادیا and ميران‌بيگی, محمد حسین and سازگارنيا, آمنه (2010) بررسی مقايسه‌ای دوزيمتری PpIX توليد شده درون تومور پس از مصرف ALA در درمان فوتودايناميک به دو روش فلوئوريمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی. مجله علوم پزشکی رازی, 17 (76). pp. 62-72. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v17n76p62-fa.pdf Download (451kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: مسئله حائز اهميت در کاربرد فوتودايناميک تراپی(Photo Dynamic Therapy-PDT) به عنوان يکی از پايه‌های اساسی درمان نوين ضايعات سرطانی، مسئله دوزيمتری بهينه است. در اين راستا، لازم است اطلاعات کافی در مورد غلظت دارو درون بافت هدف حاصل شود. از طرفی با توجه به اينکه Aminolevulinic Acid ALA خود يک حساس‌کننده نوری نيست و منجر به توليد حساس‌کننده نوری پروتوپورفيرين IX (PpIX) در سلول‌های بافت هدف می‌شود، مسئله تعيين مقدار PpIX توليد شده در بـافت هدف برای دوزيمتری PDT حائـز اهميت می‌باشد. در اين مطالعه، دو روش فلوئوريمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی به منظور تعيين غلظت PpIX درون بافت هدف بررسی شده‌اند. روش کار: اين مطالعه کارآزمايی بالينی در فاز درون تنی بر روی رده سلولی CT26 موش Balb/cانجام شده است. برای اين منظور ابتدا با تزريق زير جلدی تعداد 106 سلول زنده CT26 در پهلوی راست 18 موش Balb/c (8-6 هفته‌ای با وزن 28-20 گرم)، تومور کولون القاء گرديد. سپس غلظت PpIX درون تومور به دو روش فلوئوريمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی تعيين گرديد. تجزيه و تحليل آماری داده‌ها، پس از اطمينان از نرمال بودن توزيع داده‌ها در سطح اطمينان 95 درصد، با استفاده از آزمون تی توسط نرم‌افزار12 V. SPSS انجام گرفته است. يافته ها: بر اساس نتايج به دست آمده مناسب‌ترين طول موج تحريک فلوئورسانس PpIX طول موج 407 نانومتر (nm)است. همچنين 8 ساعت پس از تزريق ALA تجمع PpIX درون تومور به حداکثر خود می‌رسد و پس از آن پروسه دفع دارو شروع می‌شود. بنابراين چنانچه برای نگهداری بيمار در محلی تاريک مشکلی وجود نداشته باشد، 8 ساعت پس از تزريق مناسب‌ترين زمان برای تابش ليزر درمانی است. از سوی ديگر در هر دو روش با اندازه‌گيری طيف فلوئورسانس بافت و بر اساس منحنی استاندارد تعيين شده برای PpIX، غلظتPpIX درون بافت تومور تعيين شد. نتيجه‌گيری: با توجه به اهميت مسئله تعيين مقدار داروی تجمع يافته درون بافت هدف، هم در زمينه کاربردهای کلينيکی PDT و هم در زمينه مدل‌سازی دوزيمتری PDT که در واقع گامی در راستای بهينه‌سازی اين روش درمانی می‌باشد، هر دو روش فلوئوريمتری و فلوئورسانس اسپکتروسکوپی مؤثر می‌باشند. البته فلوئورسانس اسپکتروسکوپی به دليل غيرتهاجمی بودن و امکان اندازه‌گيری زمان حقيقی بر فلوئوريمتری برتری دارد.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	فوتودايناميک تراپی،فلوئوريمتری، فلوئورسانس اسپکتروسکوپی،پروتوپورفيرين
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	25 Oct 2014 07:23
Last Modified:	25 Oct 2014 07:23
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/1451

Actions (login required)

View Item