تأثير تمرينات ورزشی منظم و مستمر بر فعاليت آنزيم‌های آنتی‌اکسيدان اريتروسيتی و استرس اکسيداتيو در بازيکنان جوان فوتبال

جهانی قيه قشلاق, غلام رضا and فيروزرای, محسن and همايی, متین and تارورديزاده, بهمن and آذربايجانی, محمدعلی and موثقی, غلام رضا and سراسکانی, محمدرضا and هدايت زاده, رامین (2010) تأثير تمرينات ورزشی منظم و مستمر بر فعاليت آنزيم‌های آنتی‌اکسيدان اريتروسيتی و استرس اکسيداتيو در بازيکنان جوان فوتبال. مجله علوم پزشکی رازی, 17 (74). pp. 22-32. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v17n74p22-fa.pdf Download (197kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: فعاليت‌های بدنی شديد سبب توليد استرس اکسيداتيو می‌شود. در سلول های بدن بر عليه گونه‌های اکسيژن فعال شده(Reactive Oxygen Species-ROS) و راديکال‌های اکسيژن�توليد شده، سيستم‌های دفاع آنزيمی و غير آنزيمی وجود دارد. با توجه به افزايش مصرف اکسيژن در تمرينات هوازی در مقايسه با تمرينات بی‌هوازی به ميزان 10 الي200 برابر بيشتر از زمان استراحت، متابوليسم سلولی افزايش می يابد؛ و توليد استرس اکسيداتيو نيز افزايش می‌يابد. به دنبال فعاليت های ورزشی وافزايش استرس اکسيداتيو،آيا فعاليت سيتم‌های دفاع سلولی نيز افزايش می‌يابد؟ هدف از اين تحقيق، بررسی اثرات 8 هفته تمرينات منظم و مستمر بر ميزان فعاليت آنتی‌اکسيدان تام(Total Antioxidant-TAC)، سوپر اکسيد ديسموتاز(Super Oxide Dismutase-SOD)، گلوتاتيون پر اکسيداز(Glutathione Peroxidase-GSH-px) اريتروسيتی و مقادير مالون دی آلدئيد(Malone Dialdehyde-MDA) شاخص پراکسيداسيون غشاء ليپيدی اريتروسيت‌ها در بازيکنان جوان فوتبال بوده است. روش کار: اين مطالعه نيمه تجربی از نوع مداخله‌ای بوده� و 32 مرد جوان سالم 14 الی 17 ساله که فعاليت بدنی برنامه ريزی شده‌ای نداشتند، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسيم شدند. گروه تجربی طبق برنامه هشت هفته تمرين کردند. نمونه‌های خونی جهت تعيين مقادير TAC، SOD، GSH-px و MDA ناشتا در دو مرحله گرفته شد. جهت آناليز داده‌ها از آزمون آماری t ويژه گروه‌های همبسته استفاده شد. کليه محاسبات آماری از طريق نرم‌افزار SPSS V.15 انجام شد و اشکال نيز با استفاده از نرم‌افزار EXCEL ترسيم گشت. يافته‌ها: در پايان تمرينات در گروه تجربی، توان هوازی و بی‌هوازی (٠٠٠/٠(p<، MDA, SOD پس از هشت هفته تمرين افزايش معنی‌دار به ترتيب (٠٠٠/٠(p< و (٠٠/٠�(p<يافت ؛ درحالی‌که TAC پس از هشت هفته تمرين کاهش معنی دار (٠٥/٠p<) و GSH-px افزايش غير معنی‌داری يافت. نتيجه‌گيری: تمرينات ورزشی سبب افزايش استرس اکسيداتيو شده و همزمان با آن فعاليت آنتی‌اکسيدان سوپر اکسيد ديسموتاز اريتروسيتی نيز افزايش يافته که کاهش ميزان پر اکسيداسيون ليپيدی غشاء اريتروسيت‌ها را به دنبال دارد. احتمالاً تمرينات ورزشی، افراد را در مقابل استرس اکسيداتيو‌ها مقاوم‌تر ساخته و زندگی سالمی را تامين می‌کند.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	استرس اکسيداتيو،آنزيم‌های آنتی‌اکسيدانی،تمرينات منظم و مستمر
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	25 Oct 2014 07:41
Last Modified:	25 Oct 2014 07:41
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/1466

Actions (login required)

View Item