مقايسه نتايج تزريق درون ويتره تريامسينولون استونايد و بواسيزوماب (اواستين) در بيماران مبتلا به ادم کلينيکی ماکولای قابل توجه ديابتی (CSME) مقاوم به درمان استاندارد

هاشمی, مسیح and قاسمی فلاورجانی, خليل and علی‌اکبر نواحی, روشنک and مير فلاح, کامبيز and بختياری, پژمان (2009) مقايسه نتايج تزريق درون ويتره تريامسينولون استونايد و بواسيزوماب (اواستين) در بيماران مبتلا به ادم کلينيکی ماکولای قابل توجه ديابتی (CSME) مقاوم به درمان استاندارد. مجله علوم پزشکی رازی, 16 (63). ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v16n63p0-fa.pdf Download (239kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: درمان استاندارد ادم کلينيکی ماکولای ديابتی قابل توجه ديابتی (clinically significant macular edema = CSME)، ليزر ناحيه ماکولا است. ولی بسياری از بيماران به اين درمان پاسخ مناسب نمی‌دهند. هدف از اين مطالعه، مقايسه نتايج تزريق درون ويتره تريامسينولون استونايد و بواسيزوماب در بيماران مبتلا به CSME مقاوم به درمان استاندارد بوده است. روش بررسی: اين مطالعه از نوع کارآزمايی بالينی آينده‌نگر دو سو کور است که بر روی 51 چشم دچار CSME با حداقل يک بار سابقه MPC (Macular photocoagulation) وبدون پاسخ درمانی به آن، صورت گرفت. بيماران به طور تصادفی به دو گروه تزريق داخل ويتره يکبار تريامسينولون به ميزان 4 ميلی‌گرم ويا يکبار آواستين به ميزان 25/1 ميلی‌گرم تقسيم شدند. سپس بيماران از نظر حدت بينايی، فشار درون چشمی، بروز کاتاراکت قبل از تزريق و در ماههای يک، 3 و 6 پس از تزريق، بررسی شدند. همچنين به منظور ارزيابی منطقه ماکولا از نظر انسجام ناحيه آواسکولار فوه آ و نشت ماکولا، آنژيوگرافی فلورسين، قبل و در ماه‌های 3 و 6 پس از تزريق انجام شد. داده‌ها با تست‌های مجذور کای، t test، student t test و فريدمن آناليز شدند. يافته‌ها: هيچ يک از دو گروه افزايش معناداری را از نظر حدت بينايی در طی پيگيری‌های ماه يک، 3و 6 نشان ندادند. همچنين تفاوت مشخصی از نظر بهبود بينايی بين دو گروه در ماههای اول، سوم و ششم وجود نداشت. گرچه در گروه تريامسينولون، فشار درون چشمی در ماه اول، سوم و ششم افزايش داشت و در گروه بواسيزوماب، شاهد چنين افزايشی نبوديم، ولی تفاوت اين دو گروه از نظر آماری معنادار نبود. در گروه بواسيزوماب، شاهد افزايشی از نظر ميزان کاتاراکت (از هيچ نوع آن) نبوديم، ولی در گروه تريامسينولون، در معاينه 6 ماه، ميزان کاتاراکت ساب کپسولر خلفی افزايش معناداری داشت (P=0.003). از نظر تغييرات آنژيوگرافيک ماکولا، نشت ماکولا و شفافيت آنژيوگرافی در ماه‌های 3 و 6، در هر دو گروه بهبودی رخ داد (در همه موارد P<0.001)، در حالی که توانايی تفکيک ناحيه اواسکولار فووآ در هيچ يک از دو گروه تغيير معنی‌داری نداشت. تفاوت آماری مشخصی بين دو گروه از نظر تغيير در شفافيت آنژيوگرافی، توانايی تفکيک ناحيه اواسکولار فووآ و از نظر نشت ناحيه ماکولا در 3 و 6 ماه پس از تزريق وجود نداشت. نتيجه‌گيری: بر اساس اين مطالعه، اثر تزريق داخل ويتره بواسيزوماب و تريامسينولون در درمان CSME مقاوم به درمان استاندارد، مشابه است.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	بواسيزوماب،تريامسينولون استونايد،ادم کلينيکی ماکولای قابل توجه ديابتی،رتينوپاتی ديابتی
Subjects:	WW Ophthalmology
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	02 Nov 2014 04:20
Last Modified:	19 Jun 2017 06:59
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/1593

Actions (login required)

View Item