ارزيابی ميزان بقاء و عوامل موثر بر آن در کودکان مبتلا به رابدوميوسارکوما

ارجمندی رفسنجانی, خدیجه and وثوق, پروانه and بشردوست, علی and باهوش, غلامرضا and فرانوش, محمد and هدايتی اصل, امیرعباس (2008) ارزيابی ميزان بقاء و عوامل موثر بر آن در کودکان مبتلا به رابدوميوسارکوما. مجله علوم پزشکی رازی, 14 (57). pp. 21-27. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v14n57p21-fa.pdf Download (154kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: رابدوميوسارکوما، شايع‌ترين تومور بافت همبند در کودکان با شيوع 8-5% از بين بدخيمی‌های کودکان می‌باشد. ميزان بقای بيماران مبتلا، به عواملی چون محل اوليه تومور، نوع پاتولوژی، Stage، نوع درمان و تشخيص بموقع آن بستگی دارد. ميزان بقای بيماران از سال 1970 به ميزان قابل توجهی افزايش يافته است. با توجه به گزارشات متفاوت در مطالعات مختلف، در اين مطالعه سعی شد که ميزان بقاء 5 و 10 ساله در اين بيماران بررسی شود. روش بررسی: در اين مطالعه گذشته‌نگر ـ مقطعی، بررسی ميزان بقاء بر روی 77 بيمار مبتلا به رابدوميوسارکوما کمتر از 15 سال مراجعه کننده به بخش خون بيمارستان حضرت علی‌اصغر(ع) در طی سالهای 82-1372 انجام گرفت و بيماران از نظر سن زمان مراجعه، پاتولوژی، Stage بيماری، محل اوليه، نوع درمان و ارتباط آن با ميزان بقاء مورد بررسی قرار گرفتند. برای تجزيه و تحليل اطلاعات، از نرم‌افزار آماری SPSS و جهت تعيين بقاء، از روش Kaplan meire و برای تعيين عوامل موثر بر ميزان بقاء، از روش cox regression استفاده شد و 05/0p value< از نظر آماری باارزش تلقی شد. يافته‌ها: ميانگين سن بيماران در موقع مراجعه، 58/6 سال با 02/4=SD بود. 60% بيماران، پسر و 40%، دختر بودند. ميانگين بقای بيماران 8 سال بود(9-8:CI95%). ميزان بقا 5 سال در بيماران stage I، 82/85%، stage II، 88/86%، stage III، 68/64% و stage IV، 20%، بود. ميزان بقاء براساس بافت‌شناسی تومور عبارت بودند از: الف ـ امبريونال= 7/86% و ب ـ آلوئولر= 48% و از نظر محل اوليه تومور نيز عبارت بودند از: الف ـ اربيت= 94%، ب ـ ادراری تناسلی= 71/85%، ج= پارامننژيال: 57% و د ـ اندام‌ها: 58%. ميزان بقای 5 و 10 ساله به ترتيب 54/79% و 92/77% بوده است. نتيجه‌گيری: مشابه نتايج مطالعات ديگر، در اين مطالعه نيز کودکان مبتلا به رابدوميوسارکومای دارای Stage پايين‌تر هيستولوژی امبريونال، محل اوليه در ناحيه اربيت و دستگاه ادراری ـ تناسلی، بقاء بيش‌تری داشتند. آنهايی که در زمان تشخيص بيماری متاستاز داشتند يا از نظر بافت‌شناسی دارای نوع آلوئولر بودند و محل گرفتاری اوليه در اندام‌ها بود، با پيش‌آگهی بدتری همراه بودند. بيمارانی که برای 5 سال زنده ماندند، پيش‌آگهی خوب داشتند، بطوری که ميزان بقاء 5 ساله 54/79% و بقای 10 ساله 92/77% بود.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	رابدوميوسارکوما،ميزان بقاء،سن،محل اوليه تومور،مرحله بيماری
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	18 Nov 2014 20:30
Last Modified:	18 Nov 2014 20:30
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/1759

Actions (login required)

View Item