بررسی ميزان مقاومت به ناليديکسيک اسيد در سالمونلاهای تيفوئيدی و غيرتيفوئيدی جدا شده از بيماران بستری در يک دوره يکساله 85-1384

مظفری, نورامیر and فروهش تهرانی, هما and نياکانی, مریم (2007) بررسی ميزان مقاومت به ناليديکسيک اسيد در سالمونلاهای تيفوئيدی و غيرتيفوئيدی جدا شده از بيماران بستری در يک دوره يکساله 85-1384. مجله علوم پزشکی رازی, 14 (56). pp. 43-51. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v14n56p43-fa.pdf Download (283kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: ناليديکسيک اسيد از آنتی‌بيوتيک‌های گروه کينولون‌ها می‌باشد که در شرايط in vitro و in vivo، فعاليت‌های خوبی بر عليه سالمونلا دارد و از اين رو در درمان عفونت‌های سالمونلايی بخصوص انواع مقاوم به آنتی‌بيوتيک‌ها، مورد استفاده قرار می‌گيرد. از آنجا که ناليديکسيک اسيد می‌تواند نشانگری برای کاهش حساسيت به سيپروفلوکساسين نيز باشد، لذا هدف از اين بررسی ابتدا تعيين ميزان شيوع عفونت سالمونلايی و سپس تعيين حساسيت و MIC(Minimum inhibitory concentration) سالمونلا به ناليديکسيک اسيد بوده است. روش بررسی: جهت اجرای تحقيق، در دوره زمانی يک ساله از ابتدای سال 1384 لغايت خرداد 1385، 1333 نمونه مدفوع بيماران مبتلا به اسهال مورد بررسی قرار گرفت. به منظور جداسازی سالمونلا، نمونه‌ها در محيط‌های اختصاصی و افتراقی کشت داده شدند. سپس با استفاده از جداول تشخيصی انتروباکترياسه، 45 مورد(4/3%) سالمونلا بدست آمد. در ادامه با استفاده از آنتی‌سرم‌های اختصاصی، تعيين سروتايپ شدند و حساسيت آنتی‌بيوتيکی آنها بر اساس روش استاندارد ديسک ديفيوژن آگار تعيين گرديد. در نهايت، MIC دارو برای نمونه‌های سالمونلای مقاوم به ناليديکسيک اسيد، به وسيله آزمون E.test مشخص گرديد. اين تحقيق، يک مطالعه توصيفی است. نتايج توسط نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند که براساس آزمون فرض تفاضل نسبتها، اختلاف آماری معنی‌داری بين دو روش وجود نداشت. يافته‌ها: از بين 1333 نمونه مدفوع، تعداد 45 نمونه(4/3%) سالمونلا جدا گرديد که متعاقب سروتايپينگ سالمونلاهای جدا شده، مشخص گرديد که 9 مورد(20%)S.enteritidis، 6 مورد(3/13%)S.typhimurium، 4 مورد(9/8%)S.typhi، 4 مورد (9/8%)S.montevideo، 3 مورد(7/6%)S.parathyphi C، 2 مورد(4/4%)S.paratyphi B، يک مورد(2/2%) S.muenchen، يک مورد (2/2%)S.derby، يک مورد(2/2%)S.schwarzengrund، يک مورد(2/2%)S.arizonea و 13 مورد(9/28%)untypable بودند. اين سويه‌ها علاوه بر خصوصيات بيوشيميايی فقط با آنتی‌سرم O واکنش نشان دادند و با آنتی‌سرم‌های H موجود، قابل شناسايی نبودند. از اين 13 مورد(9/28%)untypable، 10 مورد(2/22%) به سالمونلا سروتايپ C و 3 مورد(7/6%) به سالمونلا سروتايپ B تعلق داشتند. نتايج تست حساسيت آنتی‌بيوتيکی نشان داد که 11 مورد(4/24%) در روش ديسک ديفيوژن آگار به ناليديکسيک اسيد مقاوم بودند. در حالی که در روش E.test، تعداد 9 مورد(20%) به آنتی‌بيوتيک مربوطه دارای MIC مقاوم بودند. نتيجه‌گيری: بيش‌ترين مقاومت به ناليديکسيک اسيد در سالمونلاهای غيرتيفوئيدی مشاهده گرديد که اين نوع از سالمونلاها گسترش وسيعی در طبيعت داشته و جزء بيش‌ترين عوامل سالمونلوز محسوب می‌گردند. 11 مورد در روش ديسک ديفيوژن و 9 مورد از اين 11 مورد، در روش E.test به ناليديکسيک اسيد مقاوم بودند و MIC موارد مقاوم به دارو در محدوده مساوی يا بيش‌تر از 32 ميکروگرم در ميلی‌ليتر قرار داشت. روش E.test علاوه بر تعيين MIC، از دقت بيش‌تری نسبت به روش ديسک ديفيوژن آگار در تعيين موارد مقاوم برخوردار است، ولی مشکل عمده استفاده از روش E.test، گران قيمت‌بودن اين روش است.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	سالمونلا، مقاومت آنتی‌بيوتيکی،ناليديکسيک اسيد
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	26 Nov 2014 11:29
Last Modified:	26 Nov 2014 11:29
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/1801

Actions (login required)

View Item