بررسی تشنج پايدار در بيماران بستری شده در بخش مراقبت‌های ويژه کودکان بيمارستان حضرت رسول اکرم(ص)

خداپناهنده, فریبا and رمزی, داوود (2007) بررسی تشنج پايدار در بيماران بستری شده در بخش مراقبت‌های ويژه کودکان بيمارستان حضرت رسول اکرم(ص). مجله علوم پزشکی رازی, 14 (56). pp. 101-108. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v14n56p101-fa.pdf Download (235kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: تشنــج پايدار، شايع‌تريــن اورژانــس اعصاب کودکان می‌باشــد که شدت و عوارض آن، طيف وسيعی را در بر می‌گيرد. بيمارانی که به بخش مراقبت‌های ويژه کودکان منتقل می‌شوند، عموماً در شديدترين قسمت اين طيف واقع هستند. بنابراين اطلاعات بدست آمده از بيماران بستری در اين بخشها، می‌تواند رهنمودهايی را بدست دهد که به کمک آنها بتوان استراتژی‌های مناسبی را جهت کاهش شدت و عوارض تشنج پايدار يافت. هدف از اين مطالعه، بررسی اتيولوژی و عوامل تأثيرگذار بر وقوع تشنج پايدار، سير بيماری و مرگ و مير ناشی از آن در بيماران بستری شده در بخش مراقبت‌های ويژه کودکان بود. روش بررسی: در يک مطالعه مقطعی ـ توصيفی گذشته‌نگر، پرونده‌های 134 کودک(يک ماهه تا 12 ساله) که با تشخيص تشنج پايدار(Status epilepticus) در بخش مراقبت‌های ويژه بيمارستان حضرت رسول اکرم(ص) بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. سن، اتيولوژی تشنج پايدار، عوامل تاثير گذار بر بروز تشنج پايدار(از قبيل وجود آبنورماليته قبلی عصبی) و سير آن و همچنين مورتاليته اين کودکان تعيين گرديد. برای تعيين متغيرهای کمی، از ميانگين ± انحراف معيار و متغيرهای کيفی، از آناليز آماری 2χ (کای دو) استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين سنی بيماران، 5/40±8/40 ماه بود. شايع‌ترين سن بروز تشنج پايدار، زير 2 سال بود و 45% از کل کودکان، در اين رده سنی قرار داشتند. از تعداد 134 کودک، 115 نفر(85%) با اولين حمله تشنج پايدار و 19 نفر(15%)، با عود تشنج پايدار بستری شده بودند. گروه علامتدار حاد(Acute symptomatic) با 37 بيمار(7/27%)، شايع‌ترين اتيولوژی و گروه آنسفالوپاتی پيشرونده با 10 نفر(7/7%)، کمترين عامل زمينه‌ای برای بروز تشنج پايدار را تشکيل می‌دادند. 42 کودک(3/31%) دچار تشنج پايدار مقاوم(Refractory status epilepticus) بودند. 3/40%(134/54) از کل کودکان مبتلا به تشنج پايدار، از نظر عصبی قبل از حمله تشنــج غير طبيعــی بوده‌اند، که ايــن نشانگــر ارتباط معنی‌داری(01/0p<) بين معاينه عصبی غيرطبيعی قبل از حمله و وقوع تشنــج پايدارمی‌باشــد. همچنيــن ارتباط معنی‌داری(001/0p<) بين بالا رفتــن سن کودک و بروز تشنــج پايدار در زمينه معاينه عصبی غير طبيعی وجود داشت. 25 نفر(6/18%) از 134 بيمار مبتــلا به تشنج، فوت نمودند. 12 نفر(50 % ) از اين عده به گروه علامتدار حاد(Acute symptomatic)، 10 نفر(4/38%) به گروه علامتدار مزمن (Remote symptomatic)، 2 نفر(6/7%) به گروه ايديوپاتيک و تنها يک نفر(8/3%) به گروه تب و تشنج پايدار تعلق داشتند. نتيجه‌گيری: کودکان زير 2 سال بيش‌ترين تعداد را در بين رده‌های سنی مورد مطالعه داشتند. نوع علامتدار حاد ومزمن شايع‌ترين اتيولوژی تشنج پايدار را درکودکان مورد مطالعه تشکيل می‌دادند. در کودکانی که دچار آبنورماليته قبلی سيستم عصبی بودند، احتمال وقوع تشنج پايدار بيش‌تر بود و بيش‌ترين تعداد مرگ و مير مربوط به گروه علامتدار حاد بود.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	، تشنج پايدار، صرع، تشنج
Subjects:	R Medicine > RC Internal medicine R Medicine > RC Internal medicine > RC0321 Neuroscience. Biological psychiatry. Neuropsychiatry
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	26 Nov 2014 12:50
Last Modified:	26 Nov 2014 12:50
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/1807

Actions (login required)

View Item