بررسی مقايسه‌ای روند ترميم دو نوع آلوگرافت استخوانی داخل غضروفی با يکديگر و با آلوگرافت‌های داخل غشايی همراه با آنتی‌ژن زدايی دو گانه

بابايی, سعید and چنگيزی آشتيانی, سعید (2007) بررسی مقايسه‌ای روند ترميم دو نوع آلوگرافت استخوانی داخل غضروفی با يکديگر و با آلوگرافت‌های داخل غشايی همراه با آنتی‌ژن زدايی دو گانه. مجله علوم پزشکی رازی, 14 (55). pp. 35-45. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v14n55p35-fa.pdf Download (364kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: در مقايسه اتوگرافت و آلوگرافت استخوانی، شرايطی مثل انجام دو عمل جراحی همزمان روی يک فرد، محدود بودن اندازه پيوند، افزايش احتمال وقوع خونريزی و غيره، سبب شده است تا متخصصين به جايگزين مناسب اتوگرافت، يعنی آلوگرافت نيز بيانديشند. در اين مطالعه با توجه به اهميت نوع استخوان انتخاب شده برای پيوند، از نظر منشاء جنينی و همين‌طور از نظر ساختار بافتی آن و با توجه به اهميت فاکتورهای موثر در افزايش ضريب موفقيت پيوندهای آلوگرافت از جمله نحوه آنتی‌ژن‌زدايی، روند ترميم انواع آلوگرافت‌های کورتيکوکنسلوس(Corticocancellous) و کورتيکال(Cortical) استخوانی از منشاً داخل غضروفی، با يکديگر و با آلوگرافت‌های کورتيکوکنسلوس از منشاء داخل غشايی مقايسه شده است، همچنين کارايی روش آنتی‌ژن زدايی دو گانه نيز مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: در اين مطالعه تجربی که بر روی خرگوش نيوزلندی صورت گرفت، 42 قطعه پيوندی شامل 30 قطعه در گروه آزمايش، به صورت 10 قطعه آلوگرافت کورتيکوکنسلوس از منشاء جمجمه(CoI=Corticocancellous intramembraneous)، 10 قطعه آلوگرافت از نوع کورتيکوکنسلوس از منشاء لگن(CoE=Corticocancellous endochondral) و 10 قطعه آلوگرافت از نوع کورتيکال از منشاء تيبيا(CE=Cortical endochondral)، به استخوان تيبيا در فاصله 2 سانتی‌متری مفصل زانوی خرگوش پيوند زده شد، همچنين، 6 قطعه اتوگرافت در گروه شم، پس از آنتی‌ژن‌زدايی جهت بررسی اثرات روش آنتی‌ژن زدايی در روند ترميم پيوند و 6 قطعه اتوگرافت نيز در گروه کنترل، بدون آنتی‌ژن‌زدايی جهت بررسی اثرات روش جراحی و شرايط اتاق عمل در روند ترميم پيوند، با يکديگر مقايسه گرديد و روند ترميم پيوند بافت به مدت 3 ماه پيگيری شد. بررسی روند ترميم با استفاده از راديوگرافی‌ها و براساس حضور يا عدم حضور کالوس استخوانی و مقاطع دکلسيفيه بافتی و مشاهدات ميکروسکوپی صورت گرفت و نتايج به کمک نرم‌افزار آماری(Version 11.5)SPSS و توسط آزمون دقيق فيشر و آزمون آناليز نسبت شانس(odds' ratio Analysis)، مورد ارزيابی واقع شد. يافته‌ها: ميزان موفقيت در گرافت‌های CoI، 80%، گرافت‌های CoE، 60% و در گروه گرافت‌های CE، 70% بود. در گروه کنترل، سرعت اتحاد و ترميم، بسيار سريع(8 هفته) و در گروه شم، از کندی مشخصی برخوردار بود(12 هفته). سوراخ‌های خالی در تيبيای گروه شم، حتی پس از 3 ماه نيز ترميم نگرديد. نتيجه‌گيری: تعداد موارد موفقيت آلوگرافت‌های CoI، بيش‌تر از موارد CoE و CE بوده است، اما آزمون‌های آماری(فيشر و آناليز شانس) بيانگر آنست که اين تفاوت از نظر آماری، معنی‌دار نيست(05/0P value>). نتايج ميکروسکوپی، حاکی از آنست که آلوگرافت داخل غشايی، از سرعت و موفقيت بيش‌تری در روند ترميم و اتحاد برخوردار است.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	آلوگرافت استخوانی، آنتی‌ژن زدايی،پيوند اتوگرافت استخوانی
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	27 Nov 2014 14:47
Last Modified:	27 Nov 2014 14:47
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/1826

Actions (login required)

View Item