بررسی ميزان بروز پروتئين Gli-1 در بيماران دچار کلوييد و اسکار هيپرتروفيک

انصارين, حبیب and صادقی‌پور, علیرضا and سلطانی عربشاهی, رضیه (2007) بررسی ميزان بروز پروتئين Gli-1 در بيماران دچار کلوييد و اسکار هيپرتروفيک. مجله علوم پزشکی رازی, 14 (54). pp. 21-28. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v14n54p21-fa.pdf Download (255kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: کلوييد و اسکارهای هيپرتروفيک، ضايعات پروليفراتيو درم هستند که در اغلب موارد به‌دنبال تروما و به‌دليل تجمع بيش از حد کلاژن و اجزای ماتريکس خارج سلولی ايجاد می‌شوند. کلوييد، ضايعه‌ای است برجسته، اريتماتو و غالباً همراه سوزش يا خارش که به رشد خود ورای محدوده زخم اوليه ادامه می‌دهد و خود به خود پسرفت نمی‌کند؛ در حالی که اسکار هيپرتروفيک، محدود به زخم اوليه می‌ماند و پس از مدتی خود به خود کوچک می‌شود. کلوييد در افراد افريقايی و آسيايی، شايع‌تر از سفيدپوستان است. هنوز هيچ درمان قطعی برای کلوييد پيدا نشده است و درمان‌‌های فعلی ميزان عود بالايی دارند. شناخت پاتوژنز کلوييد می‌تواند به کشف درمان‌های اختصاصی و کارآمدتر برای اين عارضه کمک کند. اخيرا در يک مطالعه نشان داده شده است که انکوژن Gli-1 که در برخی از تومورهای انسانی بروز پيدا می‌کند، می‌تواند در ايجاد کلوييد دخيل باشد. هدف از اين مطالعه، تعيين ميزان بروز پروتئين Gli-1 در بيماران دچار کلوييد و اسکار هيپرتروفيک به منظور مشخص نمودن نقش احتمالی اين انکوژن در پاتوژنز کلوييد، بود. روش بررسی: در يک مطالعه مقطعی با بررسی آرشيو پاتولوژی بيمارستان حضرت رسول اکرم(ص)، رازی و حضرت فاطمه(س) و کلينيک ايرانيان در سالهای 84-1382، بلوکهای پارافينی که تشخيص بالينی و پاتولوژی آنها کلوييد يا اسکار هيپرتروفيک بود، استخراج شدند. با مراجعه به برگه شرح حال بيماران، يافته‌های بالينی ثبت گرديد. برای بررسی بروز انکوژن Gli-1 در نمونه‌های بافتی، با استفاده از روش ايمونوهيستوشيمی (Immunohistochemistry=ICH) اسلايدهای تهيه شده از نمونه‌های بافتی، توسط آنتی‌بادی ضد Gli-1(غلظت 1 به 20) رنگ‌آميزی شدند. ميزان بروز انکوژن Gli-1 و درصد و شدت رنگ‌آميزی بين نمونه‌های کلوييد و اسکار هيپرتروفيک، توسط آزمون آماری Chi-square مورد مقايسه قرار گرفت. يافته‌ها: در مجموع، 28 نمونه بافتی شامل 12 مورد اسکار هيپرتروفيک و 16 مورد کلوييد بررسی شدند. ميانگين سنی بيماران، 8/37 سال بود. 6/53% بيماران، مذکر و 4/46%، مونث بودند. شايع‌ترين محل کلوييد، در گوش(25/31%) و شايع‌‌ترين علت بروز کلوييد نيز، عمل جراحی (25%) بود. در رنگ‌آميزی ايمونوهيستوشيمی، تمام موارد کلوييد ازنظر Gli-1 ثبت شدند، در حالی که ميزان بروز Gli-1 در اسکارهيپرتروفيک تنها 25% بود(01/0p<، Chi-square). درصد و شدت رنگ‌آميزی در نمونه‌های کلوييد به‌طور معنی‌داری بيش‌تر از اسکارهيپرتروفيک بود(01/0p<، Chi-square). نتيجه‌گيری: انکوژن Gli-1 در تمام موارد کلوييد بروز پيدا می‌کند و از اين رو احتمالا می‌تواند در پاتوژنز اين ضايعه دخيل باشد. براساس اين نتايج، درمان‌هايی که مسير Gli-1 را بلوک کنند، ممکن است در درمان کلوييد مؤثر باشند. توصيه می‌شود مطالعاتin vitro و in vivo‌ برای بررسی اثر درمان‌های ضد Gli-1‌ بر روی کلوييد انجام شود.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	کلوييد، اسکار هيپرتروفيک،گيلی-1(Gli-1) ، پاتوژنز
Subjects:	WR Dermatology
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	27 Nov 2014 15:09
Last Modified:	30 May 2017 03:28
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/1892

Actions (login required)

View Item