ايزدی, فرزاد and درودینيا, آبتین and شکرآبی, مهدی and کاوند, پدرام and حيدری, نسیم and پوستی, بهزاد (2007) بررسی فعاليت سيستم ايمنی سلولی در بيماران مبتلا به تومورهای سر و گردن و تعيين ارتباط آن با تشخيص، گستردگی و پيشآگهی بيماری. مجله علوم پزشکی رازی, 13 (53). pp. 23-32. ISSN 2228-7051
|
Text
RJMS-v13n53p23-fa.pdf Download (238kB) | Preview |
Abstract
زمينه و هدف: با توجه به نقش شناخته شده ايمنی سلولی در پيشآگهی تومورهای بدخيم در محدوده سر و گردن، بويژه نوع اسکواموس سل کارسينوما(SCC=Squamous cell carcinoma)، در اين مطالعه سعی شد تا برآوردی از ميزان فعاليت ايمنی بيماران مبتلا به تومورهای(خوشخيم و بدخيم) سر و گردن انجام شود و ارتباط آن با نوع و شدت درگيری تومورال و نيز پيشآگهی بيماری سنجيده شود. روش بررسی: مطالعه حاضر يک مطالعه مقطعی با بررسی 40 بيمار مبتلا به تومورهای سر و گردن مراجعه کننده به بيمارستان حضرت رسول اکرم(ص) و فيروزگر تهران(آذرماه 1382 تا مردادماه 1384) میباشد. پس از تست با DNCB(Dinitrochlorobenzene) و درجهبندی پاسخ جلدی، با فاصله زمانی سه هفته، خونگيری از بيماران انجام شد و پس از جداسازی لنفوسيتها و کشت آنها در محيط کشت سلولی و تحريک توسط محرک PHA(Phytohemagglutinin)، ميزان سيتوکينهای توليدی توسط لنفوسيتهای خون محيطی به روش ELISA(Enzyme-linked immunoadsorbent assay)، تعيين و با اطلاعات مربوط به تشخيص پاتولوژيک، مرحله بيماری تومورال(مرحله 1 تا 4) و نيز نتايج مربوط به پيگيری بالينی بيماران، مقايسه شد. يافتهها: در اين مطالعه مشخص شد که در بيماران مبتلا به تومور بدخيم پيشرفتهتر(مراحل 3 و 4)، در مقايسه با مراحل 1 و 2، ميزان واکنش پوستی با درجه بالا(درجه 3و 4)، کمتر است. در بيماران مبتلا به تومور بدخيم اپيتليال، تست پوستی با درجه کمتری نسبت به تومورهای غيراپيتليالی و نيز خوشخيم، مثبت شد. ميزان انترلوکين 2 نيز با افزايش مرحله بيماری(مراحل 1 تا 3)، افزايش و با ورود بيماری به مرحله چهارم، واضحاً کاهش پيدا میکرد. اگر چه چنين يافتهای در مورد انترلوکين 12 و انترفرون گاما نيز ديده شد، ولی از نظر آماری معنیدار نبود. در اين مطالعه ارتباط معنیداری بين درجه واکنش پوستی و ميزان توليد سيتوکينها پيدا نشد. در پايش نيز از 4 بيمار فوت شده، 3 مورد دارای تست پوستی ضعيف و همگی دارای سطوح پايين انترلوکين 2 بودند. نتيجهگيری: اين تحقيق نشان دهنده ارتباط واضح بين ميزان واکنش پوستی، با مرحله بيماری و نيز نوع تشخيص اوليه میباشد، در ضمن سطح انترلوکين 2 نيز در مرحله نهايی سير بيماری، کاهش قابل توجهی پيدا میکند. با توجه به مشاهده ارتباط بين فعاليت سيستم ايمنی و شدت و نوع بيماری، میتوان از اين يافتهها در مطالعات آينده جهت تصميمگيری در انتخاب درمان و تعيين پيشآگهی بيماری استفاده کرد.
Item Type: | Article |
---|---|
Uncontrolled Keywords: | ايمنی سلولی،تومور سر و گردن، دی ـ نيتروکلروبنزن |
Subjects: | R Medicine > R Medicine (General) |
Divisions: | Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences |
Depositing User: | Touba Derakhshande |
Date Deposited: | 27 Nov 2014 15:23 |
Last Modified: | 27 Nov 2014 15:23 |
URI: | http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/1939 |
Actions (login required)
![]() |
View Item |