بررسی فعاليت سيستم ايمنی سلولی در بيماران مبتلا به تومورهای سر و گردن و تعيين ارتباط آن با تشخيص، گستردگی و پيش‌آگهی بيماری

ايزدی, فرزاد and درودی‌نيا, آبتین and شکرآبی, مهدی and کاوند, پدرام and حيدری, نسیم and پوستی, بهزاد (2007) بررسی فعاليت سيستم ايمنی سلولی در بيماران مبتلا به تومورهای سر و گردن و تعيين ارتباط آن با تشخيص، گستردگی و پيش‌آگهی بيماری. مجله علوم پزشکی رازی, 13 (53). pp. 23-32. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v13n53p23-fa.pdf Download (238kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: با توجه به نقش شناخته شده ايمنی سلولی در پيش‌آگهی تومورهای بدخيم در محدوده سر و گردن، بويژه نوع اسکواموس سل کارسينوما(SCC=Squamous cell carcinoma)، در اين مطالعه سعی شد تا برآوردی از ميزان فعاليت ايمنی بيماران مبتلا به تومورهای(خوش‌خيم و بدخيم) سر و گردن انجام شود و ارتباط آن با نوع و شدت درگيری تومورال و نيز پيش‌آگهی بيماری سنجيده شود. روش بررسی: مطالعه حاضر يک مطالعه مقطعی با بررسی 40 بيمار مبتلا به تومورهای سر و گردن مراجعه کننده به بيمارستان حضرت رسول اکرم(ص) و فيروزگر تهران(آذرماه 1382 تا مردادماه 1384) می‌باشد. پس از تست با DNCB(Dinitrochlorobenzene) و درجه‌بندی پاسخ جلدی، با فاصله زمانی سه هفته، خونگيری از بيماران انجام شد و پس از جداسازی لنفوسيت‌ها و کشت آنها در محيط کشت سلولی و تحريک توسط محرک PHA(Phytohemagglutinin)، ميزان سيتوکين‌های توليدی توسط لنفوسيت‌های خون محيطی به روش ELISA(Enzyme-linked immunoadsorbent assay)، تعيين و با اطلاعات مربوط به تشخيص پاتولوژيک، مرحله بيماری تومورال(مرحله 1 تا 4) و نيز نتايج مربوط به پيگيری بالينی بيماران، مقايسه شد. يافته‌ها: در اين مطالعه مشخص شد که در بيماران مبتلا به تومور بدخيم پيشرفته‌تر(مراحل 3 و 4)، در مقايسه با مراحل 1 و 2، ميزان واکنش پوستی با درجه بالا(درجه 3و 4)، کمتر است. در بيماران مبتلا به تومور بدخيم اپيتليال، تست پوستی با درجه کمتری نسبت به تومورهای غيراپيتليالی و نيز خوش‌خيم، مثبت شد. ميزان انترلوکين 2 نيز با افزايش مرحله بيماری(مراحل 1 تا 3)، افزايش و با ورود بيماری به مرحله چهارم، واضحاً کاهش پيدا می‌کرد. اگر چه چنين يافته‌ای در مورد انترلوکين 12 و انترفرون گاما نيز ديده شد، ولی از نظر آماری معنی‌دار نبود. در اين مطالعه ارتباط معنی‌داری بين درجه واکنش پوستی و ميزان توليد سيتوکين‌ها پيدا نشد. در پايش نيز از 4 بيمار فوت شده، 3 مورد دارای تست پوستی ضعيف و همگی دارای سطوح پايين انترلوکين 2 بودند. نتيجه‌گيری: اين تحقيق نشان دهنده ارتباط واضح بين ميزان واکنش پوستی، با مرحله بيماری و نيز نوع تشخيص اوليه می‌باشد، در ضمن سطح انترلوکين 2 نيز در مرحله نهايی سير بيماری، کاهش قابل توجهی پيدا می‌کند. با توجه به مشاهده ارتباط بين فعاليت سيستم ايمنی و شدت و نوع بيماری، می‌توان از اين يافته‌ها در مطالعات آينده جهت تصميم‌گيری در انتخاب درمان و تعيين پيش‌آگهی بيماری استفاده کرد.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	ايمنی سلولی،تومور سر و گردن، دی ـ نيتروکلروبنزن
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	27 Nov 2014 15:23
Last Modified:	27 Nov 2014 15:23
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/1939

Actions (login required)

View Item