صدری, بهزاد and نعمتاللهی, مهرزاد and شهرامی, رضا (2007) اثر طب فشاری در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی آدنوتونسيلکتومی. مجله علوم پزشکی رازی, 13 (53). pp. 119-125. ISSN 2228-7051
|
Text
RJMS-v13n53p119-fa.pdf Download (249kB) | Preview |
Abstract
زمينه و هدف: تهوع و استفراغ بعد از جراحی (PONV=Post operative nausea-vomiting)، يک مشکل شايع بعد از اعمال جراحی میباشد، جدا از ناراحتی که برای بيمار ايجاد مینمايد، ممکن است باعث بروز عوارض جدی بعد از عمل، مثل باز شدن محل برش جراحی، اختلالات الکتروليتی و تاخير در ترخيص بيمار از بيمارستان گردد. هدف از اين مطالعه، بررسی تاثير طب فشاری به عنوان يک جانشين غيردارويی برای جلوگيری از PONV در بيمارانی که تحت عمل آدنوتونسيلکتومی قرار میگيرند، بود. روش بررسی: در يک مطالعه آيندهنگر تصادفی از نوع کارآزمايی بالينی، بر روی 177 کودک 10-5 سال که کانديد عمل تونسيلکتومی در بيمارستان حضرت رسول اکرم(ص) بودند، بررسی انجام شد. بيماران به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسيم گرديدند. در گروه مورد، دستبندی که دارای يک دکمه بود، بلافاصله بعد از بيهوشی، بر روی مچ هر دو دست به طوری بسته میشد که دکمه آن بر روی نقطه P6 قرار میگرفت. نقطه P6 بر روی سطح قدامی دست، حدود 2 اينچ بالاتر از چين ديستال مچ دست، بين تاندون عضلات فلکسور کارپی رادياليس و تاندون عضله پالماريس لونگوس قرار دارد. در گروه شاهد، دستبند به صورت برعکس به مچ دست بسته میشد. بيمارانی که دارای سابقه بيماریهای مادرزادی قلب، بيماری شديد ريوی و استفراغ طی اعمال جراحی قبلی بودند و يا دچار طولانی شدن مدت عمل جراحی به علت عوارض بيهوشی و يا جراحی شده بودند، از مطالعه حذف شدند. درد بعد از عمل، با استامينوفن و استفراغ بعد از عمل، با متوکلوپراميد درمان شد. جمعآوری اطلاعات در طی 6 ساعت بعد از عمل جراحی انجام شد. يافتهها: در اين مطالعه، 177 بيمار در غالب دو گروه مورد و شاهد بررسی شدند. از کل 89 بيمار در گروه مورد، 22 مورد(7/24%)، و از 88 بيمار گروه شاهد، 49 مورد(7/55%) دچار عارضه تهوع و استفراغ بعد از عمل شدند. در اين مطالعه تفاوتی بين دو گروه از نظر دادههای دموگرافيک، نوع جراحی و نياز به بیدردی ديده نشد. اطلاعات هر گروه، جمعآوری شد و برای اينکه تاثير اين تکنيک در کنترل استفراغ بعد از عمل بررسی گردد، از آزمون تقريب Z برای مقايسه يک نسبت در دو جامعه مستقل استفاده شد. دادهها به صورت تعداد بيمار از کل جامعه، براساس درصد جمعآوری شد و Pvalue کمتر از 05/0 معنیدار تلقی گرديد. نتيجهگيری: طب فشاری، يک روش ساده، غير تهاجمی، کم هزينه و اثربخش برای کنترل PONV میباشد که در بيماران مختلف بکار گرفته شده است. اگر چه در يک مطالعه که بر روی 100 بيمار که تحت عمل آدنوتونسيلکتومی قرار گرفته بودند، تفاوت معنیداری در گروه مورد و شاهد ديده نشده است، در مطالعه حاضر اختلاف 30% بين گروه مورد و شاهد از نظر بروز PONV ديده شد که با توجه به آزمون انجام شده، Pvalue آن کمتر از 001/0 بدست آمد. به طور خلاصه پيشنهاد میشود که برای کاهش بروز PONV، از طب فشاری در بيمارانی که تحت آدنوتونسيلکتومی قرار میگيرند، استفاده شود.
Item Type: | Article |
---|---|
Uncontrolled Keywords: | تهوع و استفراغ بعد از جراحی، طب فشاری،نقطه ميريدين(P6) ، آدنوتونسيلکتومی |
Subjects: | R Medicine > R Medicine (General) |
Divisions: | Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences |
Depositing User: | Touba Derakhshande |
Date Deposited: | 27 Nov 2014 15:30 |
Last Modified: | 27 Nov 2014 15:30 |
URI: | http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/1954 |
Actions (login required)
![]() |
View Item |