شعبانی, محمد and آفريده, بهروز and فیروزرای, محسن and پازوکی طرودی, حمیدرضا (2006) بررسی اثر ليپوپلیساکاريد بر ميزان نيتريک اکسايد و گلوکز سرم خون موش صحرايی نژاد Sprague Dawley. مجله علوم پزشکی رازی, 13 (52). pp. 145-150. ISSN 2228-7051
|
Text
RJMS-v13n52p145-fa.pdf Download (202kB) | Preview |
Abstract
زمينه و هدف: نيتريک اکسايد يکی از ده مولکول کوچک ليپوفيلی است که توسط آنزيم نيتريک اکسايد سنتاز (NOS=Nitric oxide synthasis) از اسيد آمينه L-Arginine، O2 و NADPH(Reduced form of Nicotinamide-adenine-dinucleotide phosphate) سنتز میشود. نيتريک اکسايد(NO=Nitric oxide) دارای فعاليتهای گسترده بيولوژيکی در سيستمهای مختلف میباشد، به عنوان مثال در سيستم ايمنی، هم نقش محافظتی و هم نقش سيتوتوکسيک دارد و در سيستم قلبی ـ عروقی به عنوان يک ميانجی فيزيولوژيک و کنترل تونيسيته عروق نقش مهمی دارد. يکی از ايزوفرمهای آنزيم NOS بنام iNOS(Inducible NOS) توسط محرکهای مختلفی از جمله ليپوپلیساکاريد(LPS=Lipopolysaccharides) که بخشی از غشای باکتریهای گرم منفی است، تحريک شده که در نهايت منجر به توليد NO در مدت زمان طولانی میشود. از آنجايی که هر دو مولکول گلوکز و نيتريک اکسايد در سيستم بيولوژيک دارای اهميت هستند، در مطالعه حاضر سعی شد تا اثر ليپوپلی ساکاريد بر ميزان توليد NO و گلوکز در سرم خون موش صحرايی(رت) نژاد SD(Sprague Dawley) بررسی شود. روش بررسی: در اين مطالعه تعداد 50 عدد رت نر نژاد SD دارای وزن متوسط 250 تا 300 گرم انتخاب شدند. رتها در پنچ گروه دهتايی تقسيم شدند؛ گروههای يک تا 3 به ترتيب 2/0، 4/0 و 8/0 ميلیگرم به ازای هر کيلوگرم از وزن ليپوپلی ساکاريد از طريق تزريق داخل صفاقی دريافت کردند و گروه چهارم 8/0 ميلیليتر سالين به ازای هر کيلوگرم از وزن به صورت تزريق داخل صفاقی دريافت کردند و به گروه پنجم هيچ مادهای تزريق نشد. پس از گذشت 24 ساعت از زمان تزريق، نمونههای خونی، جمعآوری و سرمها جدا شدند و سپس مقدار نيتريک اکسايد، به روش گريس (Griess) و مقدار گلوکز، به روش کاليمتری اندازهگيری شد. يافتهها: نتايج اين مطالعه نشان داد که با افزايش غلظت LPS، مقدار نيتريک اکسايد توليد شده در گروههای 1، 2و3 نسبت به گروههای کنترل، افزايش قابل ملاحظهای داشته که بيشترين مقدار آن مربوط به گروه 3 بوده است(05/0P<) و همچنين غلظت گلوکز نيز همگام با افزايش تزريق LPS در گروههای 1، 2و 3، افزايش نشان داد؛ بطوری که در گروه 3 افزايش قابل ملاحظهای در مقايسه با گروه کنترل داشت(05/0P<). نتيجهگيری: بنابراين به نظر میرسد که LPS موجب تحريک ايزو آنزيم iNOS و توليد NO شده، که افزايش نيتريک اکسايد وابسته به دوز LPS بوده و افزايش NO، متعاقباً موجب افزايش گلوکز گرديده است.
Item Type: | Article |
---|---|
Uncontrolled Keywords: | ليپوپلی ساکاريد، نيتريک اکسايد، گلوکز |
Subjects: | R Medicine > R Medicine (General) |
Divisions: | Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences |
Depositing User: | Touba Derakhshande |
Date Deposited: | 01 Dec 2014 10:55 |
Last Modified: | 01 Dec 2014 10:55 |
URI: | http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/1993 |
Actions (login required)
![]() |
View Item |