انتقال ژن‌های بيماری‌زايی و مقاومت آنتی‌بيوتيکی در گونه‌های انتروکوک از طريق کانجوگاسيون

مظفری, نورامیر and آل‌بويه, مسعود and فروهش, هما (2006) انتقال ژن‌های بيماری‌زايی و مقاومت آنتی‌بيوتيکی در گونه‌های انتروکوک از طريق کانجوگاسيون. مجله علوم پزشکی رازی, 13 (50). pp. 17-26. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v13n50p17-fa.pdf Download (489kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: انتروکوک‌ها شامل گروه مهم و متنوعی از باکتری‌ها هستند که موجب ايجاد بيماری در انسان و حيوان می‌گردند. اين باکتری‌ها در دستگاه گوارش انسان و حيوان، در خاک، آب و موادغذايی وجود دارند و قابليت رشد در محيط‌هايی با غلظت بالای نمک و گستره وسيعی از pH را دارند. انتروکوک توانايی اکتساب مقاومت‌های دارويی و همچنين ساير فاکتورهای بيماری‌زايی را دارا می‌باشد. در اين تحقيق، شيوع فاکتورهای مختلف ويرولانس در ميان سويه‌های انتروکوک جدا شده از نمونه‌های مختلف کلينيکی در مقايسه با سويه‌های جدا شده از گروه‌های کنترل مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: در اين مطالعه مقطعی ـ تحليلی، سويه‌های انتروکوک جدا شده از نمونه‌های کلينيکی و افراد سالم از نظر فاکتورهای ويرولانس از قبيل توليد هموليزين، ژلاتيناز، هماگلوتينين، دزوکسی ريبونوکلئاز و توليد فرمون يا فاکتور تجمعی بررسی و در نهايت با استفاده از تست‌های t و chi-square مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. ميزان حساسيت باکتری‌های فوق نسبت به آنتی‌بيوتيک‌های گوناگون نيز تعيين گرديد. توانايی تبادل پلاسميدی در سويه‌های فوق با دو روش mating که نشانه کانجوگاسيون است مورد آزمايش قرار گرفت. يافته‌ها: فرکانس توليد ژلاتيناز، فاکتور تجمعی و هموليزين در گونه‌های فکاليس بيشتر از گونه‌های فاسيوم بود. اختلاف قابل توجه آماری در ساير خصوصيات بين گونه‌های فکاليس و فاسيوم ديده نشــد. پلاسميدهــای پاسخ‌دهنده به فرمون در اکثر گونه‌ها شايع بوده و توانايی انتقال با فرکانس بالا را داشتنــد. فرکانــس تبادل پلاسميدی در سويه‌های ايزوله شده حدود 7-10-4-10 بود. پروفايل پلاسميدی باکتری‌ها مشخص نمود که اغلب ايزوله‌ها حاوی يک و يا چند پلاسميد با وزن مولکولی در حدود 98-3 مگادالتون بودند. دو ايزوله مقاومت کامل نسبت به تمام آنتی‌بيوتيک‌های تحت بررسی از خود نشان دادند. ژن‌های مقاومت آنتی‌بيوتيکی نيز توانايی زيادی جهت تبادل و انتقال ميان گونه‌ها به واسطه کانجوگاسيون از خود نشان دادند. حضور فاکتور تجمعی در گونه‌های جدا شده از موارد بالينی بسيار شايع‌تر از ايزوله‌های کنترل بود(001/0p<). نتيجه‌گيری: با توجه به اين که تاکنون هيچ توکسين پروتئينی در انتروکوک‌ها شناسايی نشده است، احتمالاً بيماری‌زايی آن‌ها به واسطه فعاليت مجموعه‌ای از فاکتورها و آنزيم‌های توليدی باکتری، مقاومت‌ آنتی‌بيوتيکی و فاکتور تجمعی شرکت کننده در تبادل پلاسميدی صورت می‌پذيرد. اهميت اين باکتری‌ها در پزشکی مربوط به مقاومت بالای آن‌ها به آنتی‌بيوتيک‌ها و ايجاد عفونت‌های بيمارستانی در افراد بستری و بيماران ضعيف می‌باشد. حضور بيشتر و معنی‌دار فاکتور تجمعی در انتروکوک‌های جدا شده از بيماران در مقايسه با گونه‌های مرتبط با افراد سالم، بيانگر نقش بارز پروسه کانجوگاسيون در انتقال فاکتور بيماری‌زايی در انتروکوک‌ها می‌باشد.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	انتروکوک، کانجوگاسيون، ژن‌های بيماری‌زايی، مقاومت آنتی‌بيوتيکی
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	03 Dec 2014 07:52
Last Modified:	03 Dec 2014 07:52
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2029

Actions (login required)

View Item