بررسی تأثير نوع محلول جايگزين حجم داخل عروقی، بر انعقادپذيری در بيماران بالغ تحت جراحی ACL Reconstruction با بيهوشی عموميThe Effect of Intravascular Replacement Solution Type on Coagulation in Adult Patients Undergoing ACL Reconstruction Surgery with General Anesthesia

ناصرنژاد, شهرام and فراهينی, حسین and شهرامی, رضا and جعفريان, علی اکبر and انصاری, مجید and محقق دولت‌آبادی, محمودرضا and کديور, مریم and شجاعی باغینی, حسن (2006) بررسی تأثير نوع محلول جايگزين حجم داخل عروقی، بر انعقادپذيری در بيماران بالغ تحت جراحی ACL Reconstruction با بيهوشی عموميThe Effect of Intravascular Replacement Solution Type on Coagulation in Adult Patients Undergoing ACL Reconstruction Surgery with General Anesthesia. مجله علوم پزشکی رازی, 13 (50). pp. 181-188. ISSN 2228-7051

[img]
Preview
Text
RJMS-v13n50p181-fa.pdf

Download (268kB) | Preview
Official URL: http://rjms.iums.ac.ir/browse.php?a_id=580&sid=1&s...

Abstract

زمينه و هدف: مطالعات قبلی ثابت کرده‌اند که رقيق شدن خون(هموديلوشن) توسط کريستالوئيدها، با تحت تاثير قرار دادن و کاهش سطح آنتی ترومبين III، باعث افزايش انعقادپذيری خواهد شد. يکی از مهم‌ترين مسايلی که در انتخاب اين مايعات مورد توجه قرار می‌گيرد، اثر آن بر روند هموستاز و خونريزی يا ترومبوآمبولی است. اما تاثير کريستالوئيدها بر وضعيت انعقادی و هر کدام از تست‌های انعقادی در مطالعاتی که تاکنون انجام شده به تفکيک مورد بررسی قرار نگرفته است. مشخص شدن اين موضوع که کدام استراتژی مايع درمانی، بر روند انعقادی مؤثرتر است، باعث خواهد شد که در انتخاب نوع مايع جايگزين تصميم‌گيری بهتری صورت پذيرد. روش بررسی: در اين مطالعه بيمارانی را که تحت عمل جراحی بازسازی ليگامان‌های قدامی زانو(ACL reconstruction) قرار می‌گرفتند، به سه گروه دريافت کننده نرمال سالين، رينگر و رينگر لاکتات تقسيم نمودند(25=n). طبق پروتکل استاندارد، به بيماران جهت جبران حجم، مايع داده شد و برای مطالعه وضعيت انعقادی بيماران از تست‌های PT، PTT، CT، BT و شمارشی پلاکتی در زمان‌های القای بيهوشی(T0)، به سرعت بعد از اتمام بيهوشی(T1)، 6 ساعت بعد از جراحی(T2) و صبح روز پس از عمل(T3) استفاده شد. يافته‌ها: تغييرات تست‌های انعقادی در سه گروه در زمان T1 معنی‌دار نبود. ميانگين(SD±) تست‌های انعقادی بيماران مورد مطالعه در زمان‌های مختلف با يکديگر در مورد PT(001/0=P)، PTT(001/0=P) و CT(001/0=P) معنی‌دار و در مورد BT، PLT از نظر آماری معنی‌دار نبود. به طور کلی، تغييرات انعقادی در هر گروه نشانگر يک افزايش انعقادپذيری در T1 بود. نتيجه‌گيری: در اين مطالعه جايگزينی حجم مايعات با کريستالوئيدهای مختلف، اختلاف معنی‌دار واضحی در تست‌های انعقادپذيری ايجاد نکرد، اما يک وضعيت افزايش انعقادپذيری به دنبال رقيق شدن خون ديده شد.

Item Type: Article
Uncontrolled Keywords: انعقادپذيری، هموديلوشن، کريستالوئيد، آنتی ترومبين III
Subjects: R Medicine > R Medicine (General)
Divisions: Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User: Touba Derakhshande
Date Deposited: 03 Dec 2014 07:58
Last Modified: 03 Dec 2014 07:58
URI: http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2049

Actions (login required)

View Item View Item