بررسی نقش گيرنده‌های اوپيوييدی بر اثر ضداضطرابی عصاره آبی(جوشانده) سرشاخه‌های بادرنجبويه در موش سوری

ميلادی گرجی, حسین and وفايی, عباسعلی and رشيدی‌پور, علی and طاهريان, عباسعلی and جراحی, مرتضی and امامی ابرقويی, میترا and صادقی, حسن (2005) بررسی نقش گيرنده‌های اوپيوييدی بر اثر ضداضطرابی عصاره آبی(جوشانده) سرشاخه‌های بادرنجبويه در موش سوری. مجله علوم پزشکی رازی, 12 (47). pp. 145-153. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v12n47p145-fa.pdf Download (467kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: بادرنجبويه ( Melissa Officinalis ) گياهی است که در بخش‌های مختلف ايران رشد می‌کند. در مطالعات قبلی خواص آرام بخشی، ضد تشنجی و ضد دردی از عصاره هيدروالکلی آن گزارش گرديد. هدف از اين مطالعه تعيين اثر ضد اضطرابی عصاره آبی (جوشانده) سرشاخه‌های بادرنجبويه با دوزهای مختلف و نيز بررسی نقش گيرنده‌های اوپيوييدی بر اثر ضد اضطرابی گياه مذکور در موش سوری می‌باشد. روش کار: در اين مطالعه جهت بررسی اثرات گياه بادرنجبويه 93 سر موش سوری نر به وزن 30- 25 گرم انتخاب شدند. حيوانات به 4 گروه 10 تايی آزمايش و 1 گروه 10 تايی کنترل تقسيم شدند. .سپس به گروه‌های آزمايش، 4 دوز عصاره آبی به ميزان 5، 10، 25 و 50 ميلی‌گرم به ازای هر کيلوگرم وزن، و به گروه کنترل 10 ميلی‌ليتر نرمال سالين به ازای هر کيلوگرم وزن به صورت داخل صفاقی تزريق شد. بر روی 15 سر موش مطالعه مقدماتی انجام شد. همچنين جهت بررسی نقش گيرنده‌های اوپيوييدی براثر ضداضطربی گياه بادرنجبويه، موش‌ها به 4 گروه 7 تايی تقسيم شدند و با دوز 2 ميلی‌گرم نالوکسان و 5 ميلی‌گرم عصاره آبی مورد بررسی قرار گرفتند. سپس به منظور افزايش فعاليت حرکتی و حس کنجکاوی، موش‌ها به مدت 5 دقيقه در يک جعبه با ديواره‌های مشکی قرار داده شدند و پس از آن در فواصل زمانی تنظيم شده به ماز بعلاوه‌ای شکل مرتفع ( Elavated Plus Maze=EPM ) منتقل گرديدند و به مدت 5 دقيقه شاخص‌های استاندارد ارزيابی اضطراب (تعداد ورود و مدت زمان سپری کردن در بازوی باز) از طريق مشاهده در آنها بررسی و ثبت گرديد. يافته‌ها: اين مطالعه نشان داد که اثرات مصرف عصاره آبی بادرنجبويه با دوز 5 ميلی‌گرم به ازای هر ک ی لوگرم وزن در يکی از گروه‌های آزمايش در مقايسه با گروه کنترل اختلاف معنی‌داری داشته به طوری که موجب افزايش قابل توجهی در تعداد ورود و مدت زمان سپری شده بر روی بازوی باز شده است(01/0 p< )، در حالی که مصرف دوزهای بالاتر اين عصاره آبی موجب کاهش تعداد ورود و مدت زمان سپری شده بر روی بازوی باز شده است و به عبارتی ديگر اثرات خواب آلودگی بر روی موش‌ها داشته است. همچنين مصرف نالوکسان باعث کاهش اثر ضد اضطرابی دوز 5 ميلی‌گرم به ازای هر کيلوگرم وزن از اين جوشانده گرديد. نتيجه‌گيری کلی: يافته‌های فوق نشان می‌دهند که مصرف عصاره آبی بادرنجبويه با دوز 5 ميلی‌گرم به ازای هر کيلوگرم وزن اثر ضد اضطرابی داشته، در حالی که مصرف دوزهای بالاتر آن اثر خواب‌آوری بر موش‌ها داشته است به گونه‌ای که اين اثر وابسته به دوز عصاره آبی بوده و احتمالا از طريق گيرنده‌های اوپيوييدی بروز کرده است.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	عصاره آبی، بادرنجبويه، نالوکسان، ضداضطراب، ماز بعلاوه‌ای شکل مرتفع
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journals > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	10 Dec 2014 04:41
Last Modified:	10 Dec 2014 04:41
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2154

Actions (login required)

View Item