اثرات درمان با لووتيروکسين بر جنبه‌های شناختی و افسردگی در مبتلايان به کم‌کاری تحت بالينی تيروييد: کارآزمايی بالينی دو سوکور

مرادی, صدیقه and بحرينيان, عبدالمجید and عزيزی, فریدون (2005) اثرات درمان با لووتيروکسين بر جنبه‌های شناختی و افسردگی در مبتلايان به کم‌کاری تحت بالينی تيروييد: کارآزمايی بالينی دو سوکور. مجله علوم پزشکی رازی, 12 (47). pp. 167-174. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v12n47p167-fa.pdf Download (244kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: کم‌کاری تحت بالينی تيروييد که شامل افزايش TSH ( Thyroid-Stimulating Hormone ) همراه با سطح طبيعی هورمون‌های تيروييد در گردش خون می‌باشد، همواره به عنوان يکی از علل اختلالات روانی ـ حرکتی و افسردگی مورد بحث است. هدف از اين مطالعه بررسی اثر درمان با لووتيروکسين بر اضطراب، افسردگی و ديگر معيارهای روانی ـ حرکتی در مبتلايان به کم‌کاری تحت بالينی تيروييد بود. روش کار: 27 بيمار 17 تا 61 ساله با ميانگين سنی 5/13 ± 38 سال، شامل 8 مرد و 19 زن، با غلظت سرمی TSH پايه به ميزان 28-5 ميلی‌واحد در ليتر(با ميانگين 2/5 ± 4/8 ميلی‌واحد در ليتر) همراه با FT4I ( Free T4 Index )در محدوده طبيعی وارد مطالعه شدند. پس از مشابه‌سازی از نظر سن، سطح TSH سرم و آنتی‌بادی‌های ضد تيروييد، بيماران به طور تصادفی به 2 گروه تحت درمان با لووتيروکسين و دارونما تقسيم شدند(13 نفر، لووتيروکسين و 14 نفر، دارونما دريافت کردند). در گروه مصرف کننده لووتيروکسين، ميزان TSH هدف، 5/3-3/0 ميلی‌واحد در ليتر بود. قبل از شروع درمان در تمام بيماران ضريب هوشی( Intelligence Quotient=IQ ) به وسيله آزمون ريون، حافظه و سرعت روانی ـ حرکتی توسط آزمون کافلن و شدت اضطراب و افسردگی به کمک آزمون HADS ( Hospital Anxiety Depression Scale ) بررسی شد. افراد به مدت 11 تا 14ماه(با ميانگين6/0 ± 12ماه) پيگيری شدند. در پايان مطالعه آزمون‌های اوليه در تمام افراد تکرار شد. يافته‌ها: 10 بيمار در گروه تحت درمان با لووتيروکسين و 13 بيمار در گروه مصرف کننده دارونما مطالعه را کامل کردند. ميانگين TSH سرم در گروه تحت درمان بالووتيروکسين از 1/7 ± 6/9 ميلی‌واحد در ليتر به 2/1 ± 3/1 ميلی‌واحد در ليتر (002/0 P< ) و در گروه مصرف کننده دارونما از 1/3 ± 6/7 ميلی‌واحد در ليتر به 8/15 ± 18 ميلی واحد در ليتر (024/0 P< ) تغيير يافت. در هر کدام از 2 گروه به تنهايی و در مقايسه هر 2 گروه با هم اختلاف معنی‌دار در ضريب هوشی، حافظه فوری، حافظه تاخيری، شدت اضطراب و افسردگی قبل و بعد از مداخله،مشاهده نشد. نتيجه‌گيری کلی: درمان با لووتيروکسين سبب بهبود ضريب هوشی، حافظه و حالات روانی مبتلايان به کم‌کاری تحت بالينی تيروييد نمی‌شود.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	کم‌کاری تحت بالينی، افسردگی، حافظه، سرعت روانی ـ حرکتی، ضريب هوشی
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journals > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	10 Dec 2014 04:42
Last Modified:	10 Dec 2014 04:42
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2156

Actions (login required)

View Item