نجومی, مرضیه and نجم‌آبادی, شهاندخت and شکيبا, ویستا and دانايی, دلارام (2005) بررسی آگاهی تغذيه‌ای بيماران ديابتيک نوع 2 مراجعه کننده به بيمارستان حضرت رسول اکرم(ص) در سال 1382. مجله علوم پزشکی رازی, 12 (47). pp. 197-204. ISSN 2228-7051
|
Text
RJMS-v12n47p197-fa.pdf Download (159kB) | Preview |
Abstract
زمينه و هدف: ديابت از جمله شايع‌ترين بيماری‌های غيرواگير بوده و از مشکلات مهم بهداشتی ـ درمانی ايران و جهان می‌باشد. امروزه در بيماران ديابتيک تيپ 2، رعايت رژيم غذايی اهميت ويژه‌ای دارد. از اصول اساسی در پيشگيری از بروز عوارض در اين بيماران، افزايش سطح آگاهی آنان از نحوه درمان، علايم، عوارض و تغذيه می‌باشد. به منظور برنامه‌ريزی آموزش تغذيه برای بيماران ديابتيک، داشتن اطلاعات زمينه‌ای از سطح آگاهی آنها ضروری است. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين سطح آگاهی تغذيه‌ای بيماران ديابتيک تيپ 2 مراجعه کننده به درمانگاه غدد بيمارستان حضرت رسول اکرم(ص) بود. روش کار: در يک مطالعه مقطعی( cross sectional )، 160 بيمار مبتلا به ديابت تيپ 2 شناخته شده که در سال‌های 1382-1381 به درمانگاه غدد بيمارستان حضرت رسول اکرم(ص) مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه‌گيری از نوع غير احتمالی در دسترس بود. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه‌ای شامل دو بخش بود که به طريقه مصاحبه تکميل شد. در بخش اول، اطلاعات جمعيت شناختی(سن، جنس، تحصيلات، مدت زمان بيماری و ...) و در بخش دوم، سطح آگاهی تغذيه‌ای بيماران بررسی شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم‌افزار آماری SPSS ( version 11.5 )، توصيف و تجزيه و تحليل شد. آگاهی نسبت به هر زير گروه غذايی و آگاهی کل به صورت متغير کمی با در نظر گرفتن امتياز برای پرسش‌ها تعيين شد. از آزمون‌های آماری t-test ، correlation و ANOVA برای مقايسه امتياز آگاهی برحسب متغيرهای زمينه‌ای استفاده شد. يافته‌ها: در اين مطالعه 160 بيمار ديابتيک تيپ 2 مورد بررسی قرار گرفتند. در حدود 51%(81 نفر)، زن و 49%(79 نفر)، مرد بودند. ميانگين سنی بيماران، 13 ± 61 سال به دست آمد. 3/26% از بيماران، تحت درمان با انسولين بودند و 5/57% آنها از قرص استفاده می‌کردند. ميانگين طول مدت ابتلا به ديابت، 4/6 ± 5/10 سال بود. 32% بيماران از هيچ رژيم غذايی خاصی استفاده نمی‌کردند. متوسط امتياز آگاهی از گروه نان و غلات، 8/15 از 21؛ گوشت، 7/14 از 21؛ لبنيات، 2/12 از 20؛ چربی‌ها، 5/11 از 21؛ سبزيجات، 4/11 از 15؛ ميوه‌جات، 2/11 از 17 و گروه متفرقه، 3/15 از 21 به دست آمد. ميانگين کل امتياز آگاهی تغذيه‌ای در حدود 12 ± 92 از 130 به دست آمد. بين آگاهی تغذيه‌ای و سطح سواد، همبستگی مثبت معنی‌دار وجود داشت. بين طول مدت بيماری و سن بيماران با آگاهی تغذيه‌ای ارتباط منفی معنی‌دار ديده شد. بيماران با سابقه خانوادگی ديابت آگاهی بيش‌تری نسبت به گروه بدون اين سابقه داشتند و اين اختلاف نيز از نظر آماری معنی‌دار بود. نتيجه‌گيری کلی: در اين مطالعه ديده شد که سطح آگاهی تغذيه‌ای بيماران ديابتيک در حد متوسط قرار دارد. با داشتن اين زمينه آگاهی، به نظر می‌رسد می‌توان با آموزش مناسب در کنترل عوارض اين بيماران موفق بود.
| Item Type: | Article |
|---|---|
| Uncontrolled Keywords: | ديابت تيپ 2، آگاهی، تغذيه، آموزش |
| Subjects: | R Medicine > R Medicine (General) |
| Divisions: | Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences |
| Depositing User: | Touba Derakhshande |
| Date Deposited: | 13 Dec 2014 09:02 |
| Last Modified: | 13 Dec 2014 09:02 |
| URI: | http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2161 |
Actions (login required)
 |
View Item |
