اديب, عزیزاله and فتورچی, بهناز (2005) بررسی مقايسه‌ای تاثير 2 روش تجويز هپارين به صورت مداوم و متناوب بر روی زمان ترومبوپلاستين نسبی. مجله علوم پزشکی رازی, 12 (46). pp. 243-248. ISSN 2228-7051
|
Text
RJMS-v12n46p243-fa.pdf Download (156kB) | Preview |
Abstract
در مطالعه حاضر، از ميان روش‌های متعدد که برای تجويز داروی هپارين به عنوان پيش‌گيری و يا درمان بيماری‌های مختلف وجود دارند، 2 روش انفوزيون مداوم و تجويز منقطع از نظر تاثير بر روی APTT در زمان‌های مختلف با هم مقايسه شده‌اند تا مزايا و معايب هر يک روشن‌تر شود. مطالعه به صورت کارآزمايی بالينی(تجربی مداخله‌گر) بر روی 423 بيمار انتخاب شده به صورت احتمالی ساده و با سنجش APTT با يک کيت مشخص و استاندارد در ساعت‌های تعيين شده، انجام شده است. در روش تزريق منقطع 5000 واحد هپارين، سطح نزديک به مطلوب درمانی در فاصله 1 تا 5/1 ساعت بعد از تزريق حاصل گرديد. در مدت زمان قبل از ساعت فوق سطح APTT بسيار بالاتر و در ساعات بعد از آن پايين‌تر از حدود معيار درمانی و سطح مطلوب قرار داشت. در حالی که سطح APTT در روش انفوزيون مداوم تقريباً ثابت بود. از آن‌جائی که سطح APTT در گروه با انفوزيون مداوم نسبت به گروه تزريق منقطع ثابت‌تر و محدوده درمانی لازم، پايدارتر بوده است و بديهی است اين حالت از نظر فارماکوديناميک مدنظر درمان می‌باشد، لذا روش اول برای پيش‌گيری از وقوع مجدد ترمبوز و نيز عوارضی چون خون‌ريزی و هم‌چنين کاهش موارد نياز به سنجش مکرر APTT ارجح می‌باشد.
| Item Type: | Article |
|---|---|
| Uncontrolled Keywords: | هپارين، زمان ترومبوپلاستين فعال شده، انفوزيون مداوم |
| Subjects: | R Medicine > R Medicine (General) |
| Divisions: | Other Journals > Razi Journal of Medical Sciences |
| Depositing User: | Touba Derakhshande |
| Date Deposited: | 13 Dec 2014 09:03 |
| Last Modified: | 13 Dec 2014 09:03 |
| URI: | http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2167 |
Actions (login required)
 |
View Item |
