نمقايسه اثر مانيتول و آلبومين در درمان ادم بيماران مبتلا به سندرم نفروتيک مقاوم به ديورتيک‌ که به بيمارستان کودکان علی‌اصغر(ع) در سال 1380 مراجعه کرده بودند

اتوکش, حسن and حسينی شمس‌آبادی, رزیتا (2004) نمقايسه اثر مانيتول و آلبومين در درمان ادم بيماران مبتلا به سندرم نفروتيک مقاوم به ديورتيک‌ که به بيمارستان کودکان علی‌اصغر(ع) در سال 1380 مراجعه کرده بودند. مجله علوم پزشکی رازی, 11 (41). pp. 343-349. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v11n41p343-fa.pdf Download (216kB) | Preview

Abstract

سندرم نفروتيک در کودکان علاوه بر آن که يکی از بيماری‌های مهم کليه است، تشخيص و درمان عوارض آن نيز دارای اهميت زيادی می‌باشد. يکی از عوارض مهم آن ادم است که در گروه سنی کودکان به دليل شيوع بيش‌تر و هم‌چنين درمان متفاوت از بزرگسالان، از اهميت خاصی برخوردار می‌باشد. درمان ادم در کودکان شامل عوامل افزاينده حجم داخل عروق و داروهای کاهنده بازجذب سديم در لوله پروگزيمال و مهار کننده‌های آلدوسترون است اما در بزرگسالان از مهار کننده‌های کانال سديم در بخش ديستال نفرون مانند آميلورايد استفاده می‌شود. آلبومين دارويی مناسب برای درمان ادم در کودکان است اما معايبی نيز دارد که شامل گران قيمت بودن، تشديد نفريت اينترستشيوم و کاهش اثر فوروزمايد می‌باشد. امروزه تلاش بر آن است که از داروهايی استفاده شود که علاوه بر داشتن خصوصيات مفيد آلبومين معايب ذکر شده را نداشته باشند(مانند مانيتول). با توجه به معايب آلبومين، در اين مطالعه از مانيتول استفاده شد و اثر آن در کاهش وزن و ادم بيماران با آلبومين مقايسه گرديد. در اين مطالعه کودکان مبتلا به سندرم نفروتيک به صورت يک در ميان برای درمان ادم، آلبومين يا مانيتول دريافت کردند و کاهش وزن آخر آن‌ها نسبت به وزن روز اول با اهميت در نظر گرفته شد. کاهش وزن در هر دو گروه بيماران، قابل توجه بود(001/0Pv<). مقايسه اين اختلاف وزن در 2 گروه ذکر شده(مانيتول و آلبومين) با يکديگر تفاوت معنی‌داری را در کاهش ادم نشان نداد(005/0Pv>). هم چنين رابطه‌ای بين اثر اين داروها با سطح آلبومين سرم به دست نيامد(005/0Pv>). از نظر ميزان بروز عوارض بين 2 گروه تفاوت چشم‌گيری وجود نداشت. شانزده درصد بيمارانی که مانيتول برای آن‌ها تجويز شده بود و 17% بيمارانی که آلبومين دريافت کرده بودند، دچار عوارض شدند که در گروه آلبومين شامل دهيدراتاسيون و هيپرتانسيون و در گروه مانيتول شامل هيپرتانسيون و هيپوکالمی بود. از نظر پاسخ به درمان 8/15% بيماران به مانيتول و 30% بيماران به آلبومين پاسخی ندادند. تمام افرادی که تحت درمان با مانيتول قرار گرفتند و به آن جواب ندادند، مبتلا به MCD بودند.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	مانيتول،آلبومين، ادم، سندرم نفروتيک،
Subjects:	WS Pediatrics
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	24 Dec 2014 10:46
Last Modified:	05 Jul 2017 04:28
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2324

Actions (login required)

View Item