بررسی تأثير برنامه خود مراقبتی بر کيفيت زندگی بيماران مبتلا به سيروز کبدی که به مرکز هپاتيت تهران در سال 1381 مراجعه کرده بودند

زندی, میترا and علويان, سيد مؤيد and معماريان, ربابه and کاظم‌نژاد, انوشیروان (2004) بررسی تأثير برنامه خود مراقبتی بر کيفيت زندگی بيماران مبتلا به سيروز کبدی که به مرکز هپاتيت تهران در سال 1381 مراجعه کرده بودند. مجله علوم پزشکی رازی, 11 (41). pp. 411-420. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v11n41p411-fa.pdf Download (334kB) | Preview

Abstract

سيروز کبدی به علت شيوع بالا و ايجاد عوارض ناتوان کننده و گاهی مرگبار، از مشکلات اساسی سيستم بهداشتی درمانی کشور ما محسوب می‌شود. مطالعات نشان می‌دهند که بيماری مزمن کبدی صرف نظر از نوع بيماری(سيروز، هپاتيت B، هپاتيت C و …)، به طور کلی کيفيت زندگی را کاهش می‌دهد و اين اثر در بين انواع بيماری تفاوت بارزی ندارد. در اين رابطه اگر بتوان با اجرای برنامه خود مراقبتی که براساس نيازهای آموزشی بيماران در محدوده‌های مختلف کيفيت زندگی طراحی شده باشد استقلال بيمار را حفظ کرد، احساس خوب بودن(رفاه) بيمار افزايش يافته و کيفيت زندگی فرد بهبود می‌يابد. اين مطالعه جهت بررسی تأثير برنامه خود مراقبتی بر کيفيت زندگی بيماران سيروتيک صورت گرفته است. در اين پژوهش تعداد 44 نفر از بيماران سيروتيک(21 نفر گروه آزمون، 23 نفر گروه شاهد) به روش نمونه‌گيری در دست‌رس(غيراحتمالی) و با توجه به مشخصات نمونه(سن 65-20 و…) مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه حاوی اطلاعات دموگرافيک بيمار و همراهان، پرسش‌نامه کيفيت زندگی ويژه بيماران کبدی(CLDQ=Chronic liver disease questionaire)، چک ليست بررسی نيازهای آموزشی بيماران و چک ليست‌های خود گزارش‌دهی بوده است. برای گروه آزمون و همراهان، برنامه خود مراقبتی به صورت 4 جلسه 45 دقيقه‌ای اجرا شد و بيماران به مدت 3 ماه هر 15 روز 1 بار از طريق مشاوره تلفنی پژوهش‌گر با تک‌تک بيماران و در انتهای هر ماه نيز با مراجعه بيماران به مرکز و دريافت چک ليست‌های جديد و تحويل چک ليست‌های ماه قبل پی‌گيری شدند. کيفيت زندگی بيماران سيروتيک در 2 مرحله قبل و 3 ماه بعد از اجرای برنامه خود مراقبتی توسط پرسش‌نامه CLDQ سنجيده شد و در پايان ميزان کيفيت زندگی در 2 گروه مقايسه گرديد. تجزيه و تحليل آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS صورت گرفت. آزمون آماری کای ـ دو و تی ـ تست با 05/0P> نشان داد که هر دو گروه شاهد و آزمون از نظر عوامل موثر بر کيفيت زندگی مانند سن و جنس و … يکسان هستند. آزمون آماری ويلکاکسون نشان داد که ميانگين امتياز کلی کيفيت زندگی در گروه آزمون قبل و بعد از اجرای برنامه مورد نظر اختلاف معنی‌درای دارد و نسبت به قبل بهبود يافته است(001/0=P). براساس همين آزمون ميانگين امتياز کلی کيفيت زندگی در گروه شاهد نيز قبل و بعد از مداخله، اختلاف معنی داری داشت و نسبت به قبل کاهش يافته بود(001/0=P). امتياز کلی کيفيت زندگی قبل از اجرای برنامه خود مراقبتی و پس از آن در 2 گروه با استفاده از آزمون من ويتنی سنجيده شد. قبل از مداخله امتياز کلی کيفيت زندگی در 2 گروه اختلاف معنی‌داری نداشت(75/0=P) اما پس از اجرای برنامه خود مراقبتی بين 2 گروه اختلاف معنی‌داری مشاهده گرديد(001/0=P). با توجه به نتايج به دست آمده، فرضيه پژوهش تحت عنوان“کيفيت زندگی بيماران مبتلا به سيروزی که برنامه خود مراقبتی را به کار می‌برند نسبت به گروه شاهد بهبود می‌يابد” تأييد گرديد.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	سيروز کبدی، کيفيت زندگی، خودمراقبتی، مرکز هپاتيت تهران
Subjects:	R Medicine > RT Nursing
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	27 Dec 2014 05:53
Last Modified:	27 Dec 2014 05:53
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2333

Actions (login required)

View Item