بررسی تأثير کارگاه آموزشی مهارت‌های تدريس بر کيفيت تدريس دستياران

سلطانی عربشاهی, سید کامران and عجمی, آزیتا and سيابانی, ثریا (2004) بررسی تأثير کارگاه آموزشی مهارت‌های تدريس بر کيفيت تدريس دستياران. مجله علوم پزشکی رازی, 11 (39). pp. 49-57. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v11n39p49-fa.pdf Download (291kB) | Preview

Abstract

مطالعات نشان می‌دهند که در چرخه آموزش بالينی، دستياران نقش عمده‌ای در آموزش کارآموزان و کارورزان دارند. هم چنين به دليل حضور بيش‌تر در مراکز آموزشی ـ درمانی اغلب موارد رهبران تيم آموزشی در بخش‌های بالينی می‌باشند بنابراين برخورداری از آمادگی رسمی برای کسب مهارت‌های تدريس، آشنايی با روش‌های نوين تدريس و چگونگی افزايش اثربخشی آموزشی، تهيه اهداف آموزشی و مارپيچ آموزشی از ضروريات برنامه‌های دستياری محسوب می‌شوند. هدف از اين پژوهش بررسی ميزان تأثير آموزش مهار‌ت‌های تدريس بر نقش آموزشی دستياران داخلی وکودکان در دانشگاه علوم پزشکی ايران و کرمانشاه بود تا بدين ترتيب بتوان برنامه‌های آموزشی در جهت تقويت مهارت‌های تدريس دستياران را تدوين کرد. روش مطالعه از نوع نيمه تجربی بود و برای پاسخ‌دهی کارورزان، پرسش‌نامه‌ای خود ايفا حاوی سؤالاتی در مورد 7 محور کلی مهارت‌های تدريس براساس مقياس ليکرت طراحی شد. مطالعه آزمايشی انجام شده روايی صوری در حد مطلوب داشت و روايی محتوايی و ضريب پايايی(آلفای کرونباخ 45% و 015/0=p) نيز تعيين شد سپس مطالعه اصلی روی کارورزان بخش‌های داخلی و کودکان در مراکز آموزشی وابسته به دانشگاه ايران و کرمانشاه صوت گرفت و پس از جمع‌آوری پرسش‌نامه تکميلی، کارگاه آموزشی 1 روزه برای دستياران انتخابی در اين 2 بخش بالينی برگزار گرديد و 3-2 ماه بعد از برگزاری کارگاه، به طور مجدد پرسش‌نامه ذکر شده ميان کارورزان توزيع و پس از تکميل جمع‌آوری شد. در مرحله اول در دانشگاه علوم پزشکی ايران 164 کارورز و در دانشگاه کرمانشاه 67 کارورز که دارای شرايط لازم بودند پرسش‌نامه مربوطه را تکميل نمودند سپس 37 دستيار داخلی و کودکان(سال دوم و سوم) در دانشگاه ايران و 16 دستيار داخلی و کودکان(سال دوم و سوم) در دانشگاه کرمانشاه که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، در کارگاه آموزشی مهارت‌های تدريس بالينی به طور جداگانه شرکت کردند و در مرحله دوم 56 کارورز از دانشگاه ايران و 44 کارورز از دانشگاه کرمانشاه به طور مجدد پرسش‌نامه را تکميل نمودند. محور اصلی نتايج پيرامون 7 محور کلی مهارت‌های آموزش، مهارت‌های ارتباطی، ايفای نقش، ارائه بازخورد، روابط با دانشجو، ارزيابی و خصوصيات حرفه‌ای بود که در هر مورد مقايسه نتايج حاصل از 2 دانشگاه قبل و بعد از برگزاری کارگاه آموزشی صورت گرفت. در مقايسه 2 دانشگاه با استفاده از آزمون مجذور کای، مشاهده شد که با برگزاری کارگاه آموزشی، ميانگين امتيازات مهارت‌های ذکر شده در 7 محور عمده، در 2 دانشگاه افزايش يافته است که اين تفاوت معنی‌دار بود(001/0=Pvalue). هم چنين اين تفاوت در هر يک از 7 محور در دانشگاه ايران نيز معنی‌دار بود(بدين معنا که با برگزاری کارگاه آموزشی، ميانگين امتيازات مهارت‌های فوق در دانشگاه ايران افزايش يافته بود). در دانشگاه کرمانشاه در 5 محور کلی اين تفاوت معنی‌دار به دست آمد اما در 2 محور ارائه بازخورد و خصوصيات حرفه‌ای معنی‌دار نبود. با توجه به نتايج به دست آمده در رابطه با رشد فزاينده رتبه‌ای که کارورزان در مورد مهارت‌های تدريس دستياران سال دوم و سوم بالينی در هر دو دانشگاه ذکر کرده بودند، به نظر می‌رسد برگزاری دوره‌های آموزشی و تربيتی برای دستياران گروه‌های مختلف بالينی به منظور آشنايی و تقويت مهارت‌های تدريس بالينی در طول دوره دستياری بايد در دانشکده‌های پزشکی مورد توجه بيش‌تری قرار گيرد و بهتر است براساس سنجش نيازهای موجود، برنامه‌های آموزشی مهارت‌های تدريس برای دستياران از ابتدای ورود به دوره دستياری در نظر گرفته شوند.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	مهارت‌های تدريس، تدريس بالينی،دستيار، بخش بالينی
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	30 Dec 2014 08:00
Last Modified:	30 Dec 2014 08:00
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2385

Actions (login required)

View Item