حق‌ازلی, مهرداد and شهراد بجستانی, هادی and کبير, علی and شوشتری‌زاده, تینا (2004) مقايسه سطح سرمی ويتامين B12 و علائم و نشانه‌های عصبی در بيماران ديابتی خوب کنترل شده با بيماران ديابتی بد کنترل شده. مجله علوم پزشکی رازی, 10 (38). pp. 859-866. ISSN 2228-7051
|
Text
RJMS-v10n38p859-fa.pdf Download (233kB) | Preview |
Abstract
براساس تعدادی از مطالعات، به کار بردن ويتامين 12 B موجب از بين رفتن علائم عصبی در بيماران ديابتی می‌شود. با توجه به اين مطلب که درمان علامتی در پزشکی مطلوب نيست، محققان اين طرح بر آن شدند تا مطالعه‌ای را جهت يافتن مکانيسم‌های مربوط به اين بهبودی و مقايسه سطح ويتامين 12 B در بيماران ديابتی خوب کنترل شده با بيماران ديابتی بد کنترل شده انجام دهند. ديابت، شايع‌ترين بيماری متابوليک است که با عوارض سيستميک خود شامل ضعف ايمنی، نوروپاتی، واسکولوپاتی، مشکلات سيستم قلبی عروقی، کليوی، پوست و غيره، اثرات جسمی و روانی عمده‌ای در بيماران بر جای می‌گذارد. اين عوارض موجب افزايش هزينه‌های مربوط به درمان، رفع عوارض وکاهش نيروی مفيد کار به طور مستقيم و غيرمستقيم می‌شود بنابراين نتايج احتمالی مطالعه حاضر بسيار کارا و باصرفه خواهد بود. از سوی ديگر دانستن اين واقعيت می‌تواند منجر به اجرای برنامه‌های پيش‌گيرانه گردد که با کيفيت‌تر، باصرفه‌تر و مقدم بر درمان می‌باشد. اين مطالعه مقطعی روی 98 بيمار مراجعه کننده به درمانگاه غدد بيمارستان حضرت رسول اکرم(ص) انجام شد که طی آن پس از گرفتن شرح حال و معاينه بالينی يک نمونه خون جهت اندازه‌گيری ويتامين 12 B و هموگلوبين c 1 A از بيماران گرفته شده و سطح ويتامين 12 B در افراد خوب و بد کنترل شده مقايسه می‌گرديد. برای تجزيه و تحليل نتايج از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. براساس نتايج به دست آمده ميانگين سنی افراد مورد پژوهش 4 ± 5/58 سال بود و 55 نفر(1/56%) زن بودند. شايع‌ترين علائم و نشانه‌ها عبارت بودند از: نوروپاتی دستکش و جوراب، پرادراری، شب‌ادراری( nocturia )، رتينوپاتی، پرنوشی، آمبليوپی، کاهش وزن، پارستزی ديستال، از بين رفتن حس لامسه يا ارتعاش و نفروپاتی. ميانگين سطح ويتامين 12 B در گروهی که ديابت آن‌ها خوب کنترل شده بود با افراد بد کنترل شده، اختلاف آماری معنی‌داری نداشت. همان گونه که انتظار می‌رفت، نوروپاتی، پرادراری، پرنوشی و رتينوپاتی از شايع‌ترين علائم بوده‌اند. وجود رتينوپاتی در 4/43% موارد نيز نکته قابل توجهی می‌باشد که شايد علت آن بالا بودن متوسط زمان ابتلای اين افراد از زمان تشخيص ديابت(10سال) باشد. در منابع مختلف نيز به اين مطلب اشاره شده است که خطر عوارض مزمن ديابت با طول مدت هيپرگليسمی افزايش‌می‌يابد. تا کنون مصرف ناکافی ويتامين 12 B به عنوان عامل خطر برای کمبود ويتامين 12 B شناخته نشده است. مکمل‌های کوبالامين، ارزان قيمت و غيرسمی بوده و چنانچه زود شروع شوند، از تاثيرات غير قابل برگشت عصبی جلوگيری خواهد شد اما با توجه به شيوع کم نقص ويتامين 12 B در افراد مبتلا به ديابت نوع دو تجويز پيش‌گيرانه ويتامين 12 B به تمام مبتلايان به ديابت نوع دو، پيشنهاد نمی‌شود بنابراين طرح‌های با حجم نمونه بالا، چند مرکزی و کنترل شده جهت شناسايی افرادی که در معرض خطر بيش‌تری از نظر نقص سطح ويتامين 12 B هستند ضروری به نظر می‌رسد.
| Item Type: | Article |
|---|---|
| Uncontrolled Keywords: | ويتامين 12B، نشانه‌های عصبی، ديابت |
| Subjects: | R Medicine > R Medicine (General) |
| Divisions: | Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences |
| Depositing User: | Touba Derakhshande |
| Date Deposited: | 31 Dec 2014 10:09 |
| Last Modified: | 31 Dec 2014 10:09 |
| URI: | http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2416 |
Actions (login required)
 |
View Item |
