بررسی اثرات عروقی تجويز مزمن 2 داروی سولفونيل اوره از نسل اول(کلرپروپاميد) و نسل دوم(گلی‌بن‌کلاميد) بر عمل‌کرد آئورت سينه‌ای موش صحرايی سالم

شفيعی, معصومه and همايونفر, همایون and ايزدپناه, اسماعیل and محموديان, مسعود (2004) بررسی اثرات عروقی تجويز مزمن 2 داروی سولفونيل اوره از نسل اول(کلرپروپاميد) و نسل دوم(گلی‌بن‌کلاميد) بر عمل‌کرد آئورت سينه‌ای موش صحرايی سالم. مجله علوم پزشکی رازی, 10 (38). pp. 885-893. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v10n38p885-fa.pdf Download (212kB) | Preview

Abstract

داروهای سولفونيل اوره به فراوانی در درمان بيماران مبتلا به ديابت تيپ دو مصرف می‌شود. گزارش‌های ضد و نقيضی در مورد ايجاد عوارض قلبی ـ عروقی توسط اين داروها وجود دارد. هم‌چنين به وجود تفاوت بين داروهای نسل اول و نسل دوم در ايجاد اين عوارض اشاره شده است.در اين مطالعه اثرات عروقی 2 دارو از خانواده سولفونيل اوره به صورت تجربی( experimental ) و آينده‌نگر( prospective ) مورد بررسی قرار گرفت که شامل کلرپروپاميد از نسل اول و گلی‌بن‌کلاميد از نسل دوم بوده است و تاثير تجويز داخل صفاقی 1 ماهه و 2 ماهه آن‌ها(کلرپروپاميد 8 ميلی‌گرم به ازای کيلوگرم در روز، گلی‌بن‌کلاميد 285/0 ميلی‌گرم به ازای کيلوگرم در روز) بر پاسخ‌دهی آئورت مجزای موش‌های صحرايی نر سالم به فنيل‌افرين، استيل‌کولين، ايزوسوربايد دی‌نيترات مورد مطالعه قرار گرفت و با گروه شاهد مقايسه شد. نتايج به دست آمده نشان دادند که به دنبال تجويز 2 ماهه کلرپروپاميد در موش‌های صحرايی نر سالم تغييراتی در عمل‌کرد آندوتليوم و عضله صاف رخ می‌دهد. اين تغييرات عبارت بودند از: افزايش معنی‌دار در اتساع وابسته به آندوتليوم در پاسخ به استيل‌کولين و کاهش معنی‌دار پاسخ انقباضی به فنيل‌افرين. از آن جا که در تجويز 1 ماهه چنين تغييراتی مشاهده نشد، به نظر می‌رسد اين تغييرات وابسته به زمان باشد و اين در حالی است که تجويز 1 ماهه و 2 ماهه گلی‌بن‌کلاميد تغييری در فعاليت آندوتليوم و عضله صاف ايجاد نکرده بود. با توجه به اين که 50 EC استيل‌کولين و فنيل‌افرين در حلقه‌های آئورت حيواناتی که برای آن‌ها به مدت 2 ماه کلرپروپاميد تجويز شده بود با گروه شاهد تفاوتی نداشت، به نظر می‌رسد تغييرات ايجاد شده به دنبال تجويز 2 ماهه کلرپروپاميد روی پاسخ آندوتليوم و فعاليت انقباضی عضله صاف، به علت ايجاد تغيير در مشخصات گيرنده‌های موجود در آندوتليوم و عضله صاف آئورت نباشد. احتمال دارد اين دارو با ايجاد تغيير در اجزای سلولی پس از گيرنده که در انتقال پيام نقش دارند، تاثير فارماکولوژيک خود را اعمال کرده باشد. تحريک پروليفراسيون سلول‌های آندوتليال توسط داروهای سولفونيل اوره و نيز اثر مهاری گلی‌بن‌کلاميد بر ورود کلسيم و بر مکانيسم انقباضی با واسطه پروتئين کيناز- C گزارش شده است که می‌تواند توجيه کننده تغييرات مشاهده شده ناشی از تجويز کلرپروپاميد باشد. اگر چه ذکر اين نکته لازم است که احتمالاً برای بروز اين اثرات توسط گلی‌بن‌کلاميد مدت زمان بيش‌تری مورد نياز است. نتايج اين مطالعه نشان داد که حداقل در يک دوره تجويز 2 ماهه اين داروها، تغييراتی به نفع ايجاد پرفشاری خون در بستر عروقی مورد بررسی ايجاد نشد.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	سولفونيل اوره، گلی‌بن‌کلاميد، کلرپروپاميد، آئورت موش صحرايی
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	31 Dec 2014 10:54
Last Modified:	31 Dec 2014 10:54
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2435

Actions (login required)

View Item