مقايسه اثرات ايزوفلوران ـ پروپوفول و ايزوفلوران ـ تيوپنتال بر سطح نوراپی‌نفرين پلاسما به دنبال تحريک دردناک در عمق بيهوشی يکسان

ناصرنژاد, شهرام and حسنی, ولی اله and فراهينی, حسین and حسينی گوهری, لادن and فانی, مهدی and محقق دولت‌آبادی, محمودرضا and رحيم‌زاده, پوپک (2004) مقايسه اثرات ايزوفلوران ـ پروپوفول و ايزوفلوران ـ تيوپنتال بر سطح نوراپی‌نفرين پلاسما به دنبال تحريک دردناک در عمق بيهوشی يکسان. مجله علوم پزشکی رازی, 10 (38). pp. 957-961. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v10n38p957-fa.pdf Download (217kB) | Preview

Abstract

پاسخ‌های بدن بيماران نسبت به تحريکات مختلف با تغييرات وسيع فيزيولوژيک در بدن همراه است. يکی از واکنش‌های مهم بدن، آزادسازی کاتکول آمين‌ها به خصوص نوراپی‌نفرين می‌باشد که می‌تواند تغييرات پاتوفيزيولوژيکی در بدن ايجاد نمايد. در اين مطالعه با ايجاد عمق مناسب بيهوشی تحت مانيتورينگ BIS (مانيتورينگ عمق بيهوشی) و استفاده از اثر داروهای مختلف در القا و نگه‌داری بيهوشی، تغييرات سطح نوراپی‌نفرين پلاسما مورد بررسی قرار گرفت. بدين منظور از 2 داروی تيوپنتال و پروپوفول برای القا و ايزوفلوران برای نگه‌داری بيهوشی استفاده شد و سطح نوراپی‌نفرين به دنبال تحريکات دردناک خاص، اندازه‌گيری گرديد. در اين مطالعه 60 بيمار در محدوده سنی 45-15 سال که برای جراحی انتخابی ترميم رباط قدامی زانو انتخاب شده بودند و بيماری زمينه‌ای نداشتند به صورت اتفاقی در 2 گروه( I ، II ) قرار گرفته و بررسی شدند. عمق بيهوشی بيماران با مانيتورينگ BIS سنجيده شد. برای تمام بيماران ميدازولام وريدی تا رسيدن BIS به حد 70 تزريق گرديد و نمونه وريدی جهت تعيين سطح نوراپی‌نفرين پايه گرفته شد سپس در گروه I تيوپنتال و در گروه II پروپوفول تا رسيدن BIS به 40 تجويز گرديد. در مرحله بعد 3 ميکروگرم به ازای کيلوگرم فنتانيل جهت ايجاد بی‌دردی و 5/0 ميلی‌گرم به ازای کيلوگرم آتراکوريوم جهت تسهيل لوله‌گذاری تراشه به هر گروه داده شد. لوله‌گذاری تراشه حداکثر در مدت 15 ثانيه صورت می‌گرفت و افرادی که لوله‌گذاری مشکل يا طولانی داشتند از مطالعه حذف می‌شدند. سه دقيقه پس از لوله‌گذاری جهت اندازه‌گيری نوراپی‌نفرين، از بيمار نمونه خون وريدی گرفته می‌شد. در مرحله نگه‌داری بيهوشی برای تمام بيماران، ايزوفلوران در محدوده 2/1% تجويز می‌گرديد که پس از ثابت شدن عمق بيهوشی در بيمار(40= BIS )، اجازه برش جراحی پوستی در عمل ترميم ACL داده می‌شد و 3 دقيقه بعد نمونه خون وريدی برای تعيين سطح نوراپی‌نفرين گرفته می‌شد. به اين ترتيب سطح نوراپی‌نفرين پايه پلاسما، پس از لارنگوسکوپی و پس از تجويز ايزوفلوران و برش جراحی توسط روش ELISA اندازه‌گيری می‌گرديد. نتايج به دست آمده سطح نوراپی‌نفرين پايه را در گروهی که پروپوفول دريافت کرده بودند113/0+245/0 ميکروگرم در دسی‌ليتر(ميانگين ± انحراف معيار) و در گروه تيوپنتال 105/0 ± 210/0 ميکروگرم در دسی‌ليتر(225/0= Pvalue ) نشان داد. سطح نوراپی‌نفرين پس از لارنگوسکوپی در گروه پروپوفول 125/0 ± 236/0 ميکروگرم در دسی‌ليتر و در گروه تيوپنتال 118/0 ± 216/0 ميکروگرم در دسی‌ليتر(534= Pvalue ) و پس از برش جراحی و دريافت ايزوفلوران در گروه پروپوفول 102/0 ± 229/0 ميکروگرم در دسی‌ليتر و در گروه تيوپنتال 128/0 ± 223/0 ميکروگرم در دسی‌ليتر(716/0= Pvalue ) به دست آمد. با توجه به اين نتايج می‌توان گفت که از نظر تغييرات سطح نوراپی‌نفرين تفاوت معنی‌داری در 2 گروه پروپوفول وتيوپنتال و ايزوفلوران وجود ندارد.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	نوراپی‌نفرين پلاسما، تيوپنتال، پروپوفول، ايزوفلوران،مانيتورينگ BIS،
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	04 Jan 2015 10:58
Last Modified:	04 Jan 2015 10:58
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2462

Actions (login required)

View Item