مقايسه تجويز GnRH به صورت موجی(Pulsatile GnRH) با گنادوترپين‌های انسانی(HMG+HCG) در درمان ناباروری زنان مبتلا به هيپوگنادوتروپين هيپوگناديسم: تجربه 17 ساله

معمارزاده, محمدتقی and مرادی‌لاکه, مازیار (2003) مقايسه تجويز GnRH به صورت موجی(Pulsatile GnRH) با گنادوترپين‌های انسانی(HMG+HCG) در درمان ناباروری زنان مبتلا به هيپوگنادوتروپين هيپوگناديسم: تجربه 17 ساله. مجله علوم پزشکی رازی, 10 (36). pp. 611-617. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v10n36p611-fa.pdf Download (312kB) | Preview

Abstract

اين مطالعه به منظور مقايسه نتيجه درمان بيماران مبتلا به هيپوگنادوتروپين هيپوگناديسم توسط GnRH به صورت موجی با گنادوترويپن‌ها( HMG+HCG ) انجام شد. همچنين اثر فاکتورهايی که با شدت بيماری در ارتباط هستند (سطح سرمی FSH ، LH ، استراديول و مرحله بلوغ بيمار در موقع مراجعه) روی پاسخ بيماران به درمان، مورد بررسی قرار گرفت. اين مطالعه روی اطلاعات موجود( Existing data ) از بيماران مبتلا به هيپوگنادوتروپين هيپوگناديسم که طی سالهای 1363 تا 1380 تحت درمان با GnRH به صورت موجی يا گنادوتروپين‌ها بودند، انجام شد. در ابتدا زنان مبتلا به آمنوره با علتهای ديگر، کنار گذاشته شدند و پس از تاييد تشخيص توسط يافته‌های بالينی و پاراکلينيک، به روش غيرتصادفی تحت درمان با يکی از 2 روش درمانی قرار گرفتند. درمان با HMG بر حسب وزن بيمار از 12 تا 65 ويال در هر سيکل متفاوت بود. GnRH به صورت موجی( Pulsatile ) به مقدار 20 ميکروگرم هر 2 ساعت برای 14 تا 20 روز در سيکل تجويز می‌شد. پس از آنکه قطر فوليکول غالب تخمدان به 18 ميليمتر می‌رسيد، تجويز دارو قطع و فاز ترشحی با HCG ادامه می‌يافت. ميزان بروز حاملگی ترم در مجموعه بيماران مبتلا به هيپوگنادوتروپين هيپوگناديسم تحت درمان با 2 روش، 7/69% (به ازای هر زن) يا 2/17% (به ازای هر سيکل) بود. ميزان بروز حاملگی به دنبال تجويز HCG + HMG ، 9/17% به ازای هر سيکل و به دنبال تجويز GnRH به صورت موجی، 5/15% به ازای هر سيکل بود که تفاوت آماری معنی‌داری نداشت. بروز چند قلويی در روش تجويز GnRH به صورت موجی، به شکل معنی‌داری کمتر از تجويز HMG بود(03/0= P ). هيچ موردی از سندرم تحريک بيش از حد و شديد تخمدانی ( Ovarian Hyperstimulation syndrome = OHSS ) در تجويز GnRH به صورت موجی ديده نشد، در حالی که ميزان بروز آن به دنبال تجويز HMG ، 3% بود که تفاوت معنی‌دار نمی‌باشد. ميزان موفقيت، در درمان زنان مبتلا به هيپوگنادوتروپين هيپوگناديسم در هر دو روش (تجويز GnRH به صورت موجی و تجويز HMG ) عالی بود و تفاوت بارزی وجود نداشت اما در موارد تجويز GnRH به صورت موجی، تحريک تخمدانی و بروز عوارض کمتر بوده است.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	هيپوگنادوتروپين هيپوگناديسم، تجويز GnRH به صورت موجی،گنادوتروپين انسانی
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General) R Medicine > RG Gynecology and obstetrics
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	07 Jan 2015 08:11
Last Modified:	07 Jan 2015 08:11
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2510

Actions (login required)

View Item