بررسی شيوع يافته‌های تصويربرداری رزونانس مغناطيسی(MRI) در بيماران مبتلا به کمردرد ديسکوورتبرال دژنراتيو A STUDY OF PREVALENCE OF MRI FINDING IN PATIENTS WITH DEGENERATIVE DISCOVERTEBRAL LOW BACK PAI

هاديزاده خرازی, همایون and ساعدی, داریوش (2002) بررسی شيوع يافته‌های تصويربرداری رزونانس مغناطيسی(MRI) در بيماران مبتلا به کمردرد ديسکوورتبرال دژنراتيو A STUDY OF PREVALENCE OF MRI FINDING IN PATIENTS WITH DEGENERATIVE DISCOVERTEBRAL LOW BACK PAI. مجله علوم پزشکی رازی, 9 (28). pp. 139-148. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v9n28p139-fa.pdf Download (464kB) | Preview

Abstract

) شايعترين بيماری عضلانی اسکلتی است که در جامعه از شيوع بالايی برخوردار بوده و عامل عمده‌ای برای ناتوانی می‌باشد. عمده‌ترين علت LBP بيماری دژنراتيو ديسکوورتبرال است و MRI نيز بهترين و بی‌خطرترين روش بررسی دژنرسانس ديسکوورتبرال می‌باشد. اين طرح به منظور بررسی يافته‌های MRI در بيماران مبتلا به کمر درد دژنراتيو انجام شده است. بررسی بصورت مقطعی و توصيفی روی 110 بيمار (60 مرد و 50 زن) با ميانگين سنی 45 سال و مبتلا به کمر درد دژنراتيو که سابقه تروما، ضايعه نئوپلاستيک، التهابی يا جراحی نداشتند صورت گرفت. يافته‌های دژنراتيو ديسکی شامل تغيير سيگنال کمپلکس ديسک، شکل و اندازه ديسک، cleft اينترانوکلئر، ارتفاع ديسک، Bulging ديسک، هرنی ديسک، اثر فشاری روی ساک نخاعی و وجود استئوفيت می‌باشد بررسی برحسب وجود و شدت ضايعه به گريد صفر تا 3 طبقه‌بندی شد. نتايج نشان داد که در 7/92 % بيماران تغييرات دژنراتيو وجود داشته و شايعترين سن ابتلا دهه‌ 4 تا 6 بوده است تغييرات در مردان يک دهه زودتر از زنان رخ داده بود. شايعترين زمان مراجعه بيماران حدود 1 تا 6 ماه بعد از شروع بيماری و شايعترين سطح گرفتاری، ديسک L4-L5 بود که در مردان 82 % و در زنان 75 % درگير بود. بعد از آن به ترتيب ديسک پنجم و ديسکهای سوم، دوم و اول گرفتار بودند. شايعترين تظاهرات دژنرسانس، تغيير دژنراتيو cleft اينترانوکلئر (2/58 % )، تغيير سيگنال کمپلکس ديسک (6/41 % )، کاهش ارتفاع ديسک (9/25 % ) و تغيير شکل و اندازه‌ کمپلکس ديسک (2/23 % ) بود. شيوع يافته‌های دژنراتيو بجز هرنی ديسک، از ديسک اول تا چهارم کمری افزايش و بعد از آن کاهش نسبی داشت. همچنين مشاهده گرديد که Bulging بيشتر از هرنی اثر فشاری روی کانال نخاع در سطح ديسک اول تا سوم کمری ايجاد می‌کند. از نظر شدت يافته‌های دژنراتيو، نکته جالب، شيوع بيشتر گريد متوسط تغيير سيگنال و تغيير در cleft اينترانوکلئر و گريد خفيف کاهش ارتفاع بوده است. تفاوت جنسی در شيوع يافته‌های دژنراتيو وجود نداشت. افزايش شيوع تغيير سيگنال با افزايش سن در تمامی ديسکها مشاهده گرديد(05/0 P< ) و همچنين افزايش شيوع تغيير شکل هسته ديسک، تغيير شکل cleft و کاهش ارتفاع در ديسکهای اول تا سوم ديده شد(05/0 P< ) اما شيوع Bulging ، هرنی و کمپرشن ساک نخاعی با افزايش سن رابطه معنی‌داری نداشت. افزايش شيوع استئوفيت در مهره‌های اول تا دوم کمری با افزايش سن ديده شد(05/0 P< ) شيوع يافته‌های دژنرسانس ديسکی نشان می‌دهند که شايد بتوان ديسکهای اول تا سوم کمری را در يک گروه و ديسک چهارم و پنجم را در گروه ديگری از نظر تغييرات دژنراتيو قرار داد.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	تصويربرداری رزونانس مغناطيسی(MRI)، کمردرد، دژنرسانس،ديسکوورتبرال
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	21 Jan 2015 10:59
Last Modified:	21 Jan 2015 10:59
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2723

Actions (login required)

View Item