تاثير تزريق مرتب خون و دسفرال بر پيشگيری از هيپوتيروئيدی در بالغين جوان مبتلا به تالاسمی ماژور

جشنی مطلق, علیرضا and وثوق, پروانه (2002) تاثير تزريق مرتب خون و دسفرال بر پيشگيری از هيپوتيروئيدی در بالغين جوان مبتلا به تالاسمی ماژور. مجله علوم پزشکی رازی, 8 (26). pp. 392-395. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v8n26p392-fa.pdf Download (278kB) | Preview

Abstract

نظر به اينکه هيپوتيروئيدی يکی از عوارض مهم غددی بيماران مبتلا به تالاسمی ماژور می‌باشد می‌بايست حتی‌الامکان از بروز اين عارضه که ناشی از رسوب بار اضافی آهن در غده تيروئيد است پيشگيری نمود. هدف از اين مطالعه بررسی اثر تزريق مرتب خون و دسفرال در پيشگيری از بروز اين عارضه در بيماران مبتلا به تالاسمی ماژور بود. طی يک پژوهش مقطعی ـ تحليلی در بيمارستان حضرت علی‌اصغر(ع) بررسی 185 بيمار مبتلا به تالاسمی ماژور از طريق پرونده‌های آنان انجام شد. معيار بررسی تزريق مرتب خون سطح هموگلوبين بيمار در هر نوبت تزريق خون قرار داده شد. همچنين سطح فريتين خون در هر دوره سه ماهه که بررسی ذخاير آهن بيماران انجام می گرفت معياری برای تزريق دسفرال در نظرگرفته شد. کليه بيماران در محدوده سنی 20-12 سال (ميانگين سنی 61/14 سال ) قرار داشتند و در فاصله زمانی سالهاي1378-1373 به مرکز درمانی مورد مطالعه مراجعه نموده بودند. 112 نفر (60%) از مراجعان پسر و 73 نفر (40% ) نيز دختر بودند. 24 نفر از کل بيماران (13%) نيز مبتلا به هيپوتيروئيدی بودند، بعبارتی 161 نفر (87% ) از بيماران فاقد عارضه هيپوتيروئيدی بودند. هر دو گروه بيماران بر اساس سطح هموگلوبين و فريتين به سه دسته تقسيم شدند. نتيجه مقايسه اين دو گروه (عارضه دار وبدون عارضه) بيماران به اين گونه بود که درصد فراوانی بيمارانيکه با هموگلوبيــن بيشتر از gr/dl 10 در هر نوبت، تزريق خون داشته اند (مجموعاً50 نفر) در گروه مبتلا به هيپوتيروئيدی 30% و در گروه بدون عارضه 8% بود. عارضه هيپوتيروئيدی در اين گروه از بيماران ( g/dl 10 Hb> ) از آن دسته بيماران دچار تالاسمی که با هموگلوبين کمتر از gr/dl 10 خون دريافت کردند، کمتر بود(08/0 = P ). اين مقايسه در سطوح هموگلوبين g/dl 10 -7 (130 نفر) شامل 88% بيماران عارضه دار در مقابل 68% بيماران بدون عارضه و در سطح هموگلوبين کمتر از g/dl 7 (5 نفر ) شامل4% بيماران عارضه‌دار در مقابل 3% بيماران بدون عارضه بود. نيز آن دسته از بيمارانی که با فريتين کمتر از ng/ml 1500 مرتباً دسفرال دريافت کرده بودند (88 نفر) 21% دچار هيپوتيروئيدی در مقابل 52% فاقد عارضه هيپوتيروئيدی بودند که نشان می‌دهد فراوانی عارضه هيپوتيروئيدی در اين گروه از بيماران نسبت به بيمارانی که با فريتين بالاتر از ng/ml 1500 دسفرال دريافت کرده بودند کمتر است(004/0 = P ). اين مقايسه در فريتين ng/ml 2500 -1500 (با تعداد کل 51 نفر ) بصورت 54% تالاسمی هيپوتيروئيد در مقابل 24% تالاسمی بدون عارضه بود و در گروه سوم (فريتين بالاتر از ng/ml 2500 ) که شامل 46 نفر بودند، درصد فراوانی هر دو گروه عارضه دار وبدون عارضه برابر و معادل 25% بود. البته لازم بذکر است کليه بيماران دسفرال را بصورت تزريق زيرجلدی و يا وريدی دريافت داشتند. همچنين تمام بيماران مبتلا به هيپوتيروئيدی، دچار هيپوتيروئيدی اوليه ـ که ناشی از رسوب بار اضافی آهن در خود غده تيروئيد و نه هيپوفيز می‌باشد ـ بودند. نتايج اين بررسی نشان می دهد که بيماران مبتلا به تالاسمی ماژور در تزريق مرتب خون با هموگلوبين بالاتر از gr/dl 10 و دسفرال با فريتين کمتر از ng/ml 1500 بميزان کمتری دچار هيپوتيروئيدی می‌شوند .

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	تالاسمی ماژور،هيپوتيروئيدی،تزريق خون،فريتين،دسفرال
Subjects:	R Medicine > R Medicine (General)
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	01 Feb 2015 06:17
Last Modified:	01 Feb 2015 06:17
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/2824

Actions (login required)

View Item