مقایسة اثر والوون، ژلاتین و محلول رینگر بر وضعیت همودینامیک بیماران کاندید پیوند عروق کرونر در طول انتقال به بخش مراقبت‌های ویژه و ساعات بعد از جراحی

علوی, سید مصطفی and بابائی, تورج and صادق پور طبائی, بهمن and نقی پور, بهمن and صدیقی نژاد, عباس and جرینشین, هاشم (2010) مقایسة اثر والوون، ژلاتین و محلول رینگر بر وضعیت همودینامیک بیماران کاندید پیوند عروق کرونر در طول انتقال به بخش مراقبت‌های ویژه و ساعات بعد از جراحی. نشریه جراحی ایران, 18 (3). pp. 38-47. ISSN 1735-4099

Preview

Text af_22354575 Jelatin-Dr.Alavi.pdf Download (282kB) | Preview

Abstract

زمینه و هدف: تغییرات همودینامیکی در بیماران تحت عمل جراحی قلب باز پس از انتقال به بخش مراقبت‌های ویژه و در ساعات اولیه بستری بسیار شایع می‌باشد. شایعترین علت افت فشار خون در بخش مراقبت‌های ویژه بعد از اعمال جراحی کمبود حجم داخل عروقی می‌باشد و جبران حجم کافی و مناسب داخل عروقی بعد از جدا شدن از دستگاه گردش خون برون پیکری در جهت ثبات همودینامیکی بعد از عمل یک اصل مهم است. هدف این مطالعه مقایسه استفاده از سه محلول جایگزین حجم خون هیدروکسی اتیل استارچ 6%، ژلاتین 4% و رینگر بر وضعیت همودینامیک بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تصادفی بالینی دو سو کور، 92 بیمار که کاندید عمل جراحی کرونری بای پس با پمپ قلبی ریوی برون پیکری بودند، بطور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. در گروه اول از محلول رینگر لاکتات، درگروه دوم ژلاتین و در گروه سوم از هیدروکسی اتیل استارچ 6% (والوون) استفاده شد.کلیه یافته‌های دموگرافیک و پارامترهای خون شامل الکترولیت و ایندکس‌های همودینامیک مانند ضربان قلب، فشار متوسط شریانی، فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، فشار وریدی مرکزی، برون ده قلب، برون ده ادرار و بروز تغییرات ریتم قلب در طی 24 ساعت اول بستری ثبت گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های One-Way ANOVA (همراه با آزمون Bonferroni Post-hoc) و نیز Pearson’s chi square استفاده شد. بررسی روند تغییرات شاخص‌های همودینامیک در طول زمان و مقایسه آن در گروه‌های مورد مطالعه توسط مدل‌های Repeated Measure ANOVA انجام شد. یافته‌ها: میزان حجم لازم برای جایگزینی در بیماران برای حفظ فشار ورید مرکزی در رنج نرمال (mmHG 14-7) و فشار خون مناسب، در زمان اتمام جراحی و نیز در مدت 24 ساعت اول اقامت در بخش مراقبت‌های ویژه در گروه هیدروکسی اتیل استارچ 6% بطور معنی‌داری کمتر از گروه ژلاتین4% و رینگر بود (0.001= P-Value)، ولی تفاوتی واضح بین گروه رینگر و ژلاتین 4% وجود نداشت. میزان حجم ادرار در 4 ساعت اول و همچنین 24 ساعت اقامت در بخش مراقبت‌های ویژه در گروه هیدروکسی اتیل استارچ6% بطور معنی‌داری بیشتر از گروه رینگر و ژلاتین4 % بود (0.03= P-Value). همچنین میانگین سطح سرمی کراتینین به طور معنی‌‌داری از دو گروه دیگر کمتر می‌باشد (0.004= P-Value). نتیجه‌گیـری: هیدروکسی اتیل استارچ 6% یک محلول حجم دنده مؤثر در مقایسه با محلول‌های ژلاتین 4% و رینگر بوده استفاده از آن در کوتاه مدت اثرات بهتری در وضعیت همودینامیک و عملکرد کلیه نسبت به محلول‌های رینگر و ژلاتین دارد.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	والوون، ژلاتین، رینگر
Subjects:	R Medicine > RD Surgery
Divisions:	Other Journal > Iranian Journal of Surgery
Depositing User:	سمیه باغبانی
Date Deposited:	09 Jun 2015 09:48
Last Modified:	09 Jun 2015 09:48
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/3644

Actions (login required)

View Item