بررسي مدت زمان لازم براي حضور نيرو‌هاي اورژانس اسلامشهر در محل حادثه

سلطانی, مجتبی and اسدی منش, لیلا and رجبی, زهرا (2012) بررسي مدت زمان لازم براي حضور نيرو‌هاي اورژانس اسلامشهر در محل حادثه. فصلنامه علمی امداد و نجات, 4 (3). ISSN 14166-44993

Preview

Text 67-78.pdf Download (229kB) | Preview

Abstract

مقدمه: اولين سيستم خدمات اورژانس پزشکي توسط بارون جين لاري، پزشک ناپلئون، در جنگ آلمان و اتريش عليه فرانسه سازمان‌دهي شد. در ايران نيز به‌دنبال فرو ريختن سقف پايانة فرودگاه مهرآباد در سال 1355 و کشته‌شدن تني چند، دولت وقت تصميم به راه‌اندازي سيستم اورژانس پيش‌بيمارستاني گرفت. شهرستان اسلامشهر با جمعيتي حدود 500 هزار نفر و با داشتن تنها يک بيمارستان 130 تختخوابي و هشت پايگاه اورژانس به‌دليل شاهراه‌بودن علاوه بر معضلات معمول داراي حوادث رانندگي بي‌شماري است. زمان رسيدن بر بالين بيمار فاکتور مهمي در ارزيابي عملکرد اورژانس پيش بيمارســتاني مي‌باشد و تعيين عواملي که باعث اين کاهش مي‌شوند از اهم اهــداف اين تحــقيق است. در پروتکل استاندارد اين زمان بايد کمتر از 8 دقيقه باشد. روش‌ها: اين مطالعه به صورت مقطعي انجام مي‌شود. جمعيت مورد مطالعه، تعداد مأموريت‌هاي صورت گرفتة اورژانس اسلامشهر طي سال‌هاي 1386 و 1387 مي‌باشد. تنها متغير زمان رسيدن بر بالين بيمار وابسته در نظر گرفته مي‌شود، روش نمونه‌گيري خوشه‌اي‌ دو مرحله‌اي‌ است. سپس در سطح 5 درصد به مدل‌سازي رگرسيوني متغير پاسخ و ساير متغير‌ها مي‌پردازيم. يافته‌‌ها: در اين تحقيق در مجموع اطلاعات 4267 فرد استفاده‌کننده از خدمات شش پايگاه اورژانس که از بين هشت پايگاه به تصادف انتخاب شده‌اند، مورد بهره برداري قرار گرفته ‌است. از اين تعداد 3210 مورد شامل مأموريت‌هاي شهري و بقيه مأموريت‌هاي جاده‌اي‌ بوده‌اند. ميانگين سن افراد نيازمند خدمات اورژانس 51/40 سال با انحراف معيار 815/19سال مي‌باشد. در ضمن ميانگين زمان رســيدن عوامل اورژانس به محل حادثه 5 دقيقه و 36 ثانيه با انحراف معيار4 دقيقه و 42 ثانيه بوده‌است. همچنين 1/35 درصد افراد نيازمند خدمات زن و بقيه مرد بوده‌اند. زمان پيک مأموريت‌ها در زمان 15:43 بوده‌است. با توجه به آنکه نمودار مربوط به زمان شروع حرکت و زمان رسيدن به محل حادثه به صورت خطي مي‌باشد از مدل رگرسيون خطي استفاده شده است. با توجه به سطح معني‌داري 5 درصد و حتي بالاتر متغير‌هاي زمان شروع حرکت، فصل‌هاي تابستان و پاييز ارتباط معني‌داري با متغير زمان رسيدن به محل حادثه دارد. نتيجه‌گيري: در مقايسه مدل‌هاي بدست آمده در پايگاه‌‌هاي شهري و جاده‌اي‌ مي‌بينيم که متغير روز کاري در هيچ کدام از مدل‌ها در سطح اطمينان مربوطه (5 درصد) در مدت زمان رسيدن به محل تأثيري حادثه نداشته است و متغير مربوط به فصل پاييز هم در هر دو مدل وارد شده است و نشان از تأثير اين متغير بر زمان رسيدن به محل حادثه دارد هر چند که بيشتر مأموريت‌ها در فصل تابستان انجام گرفته است.

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	اورژانس، زمان رسيدن به محل حادثه، مأموريت، زمان حرکت
Subjects:	R Medicine > RZ Other systems of medicine
Divisions:	Other Journal > Journal of Rescue and Relief
Depositing User:	سمیه باغبانی
Date Deposited:	03 Oct 2016 11:30
Last Modified:	03 Oct 2016 11:30
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/5357

Actions (login required)

View Item