محمدنژادپناه کندی, یحیی and مسعوديان, بهنام and شهيدی, فرشته (2013) تأثير زمان اجرای فعاليت هوازی بيشينه بر تغييرات گرانولوسيتهای سرم در مردان جوان ورزشکار. مجله علوم پزشکی رازی, 19 (103). pp. 75-84. ISSN 2228-7051
|
Text
RJMS-v19n103p75-fa.pdf Download (399kB) | Preview |
Abstract
زمينه و هدف : خون سومين جزء سيستم گردش خون است که همراه با افزايش متابوليسم به هنگام فعاليت های ورزشی، تغييراتی در آن بوجود می آيد. هدف از انجام اين تحقيق بررسی تأثير زمان اجرای يک فعاليت هوازی بيشينه بر تغييرات گرانولوسيتهای سرم در مردان جوان ورزشکار بود. روش کار : به منظور انجام اين تحقيق از بين دانشجويان تربيت بدنی دانشگاه تهران 20 ورزشکار به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه صبح (10= N ) و عصر (10= N ) تقسيم شدند. ميانگين سن، وزن و قد آزمودنيها به ترتيب گروه صبح (سن99/0± 9/20سال، وزن27/6±35/67 کيلوگرم و قد 28/4±4/180سانتی متر) و گروه عصر (سن63/0± 21 سال ، وزن13/9±13/67 کيلوگرم و قد 01/9±9/ 176 سانتی متر) بود. گروه صبح پروتکل تمرينی هفت مرحله ای بروس را در ساعت 8-10 و گروه عصر در ساعت 15-17 انجام دادند. نمونه خونی از هر دو گروه؛ در سه مرحله قبل، بلافاصله بعد از فعاليت و دو ساعت پس از خاتمه فعاليت تهيه شد. برای توصيف آماری داده ها از ميانگين و انحراف معيار و برای آزمون فرضيه های تحقيق نيز از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيريهای تکراری و آزمون تعقيبی بنفرونی در سطح معناداری (05/0 α = ) استفاده گرديد. يافتهها : نتايج بيانگر آن است که طی يک جلسه فعاليت هوازی بيشينه در صبح و عصر ميزان نوتروفيلها در پس آزمون نسبت به پيش آزمون در دو گروه کاهش و در بازيافت به ميزان بالاتر از پيش آزمون افزايش يافته است. ميزان لنفوسيت ها در پس آزمون نسبت به پيش آزمون در دو گروه افزايش داشته است و در بازيافت کاهش بيشتری نسبت به پيش آزمون داشته است. ميزان منوسيتها و ائوزينوفيلها در سه مرحله در دو گروه کاهش داشته است. از طرفی تفاوت معنی داری در نوتروفيلها و لنفوسيتها در دو گروه صبح و عصر و منوسيت ها درگروه صبح بود. همچنين تفاوت معنی داری در ميزان ائوزينوفيلها در دو گروه صبح و عصر و منوسيت ها در گروه عصر طی مراحل مختلف نمونه‌گيری مشاهده نشد. تنها بين ميزان نوتروفيلها در مردان ورزشکار به دنبال يک جلسه فعاليت هوازی بيشينه در صبح و عصر؛ قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از فعاليت تفاوت معناداری وجود دارد (05/0≥ p ). نتيجه گيری : طبق يافته‌های اين پژوهش، فعاليت هوازی بيشينه و تا سرحد خستگی يک عامل استرس زا و سرکوب گر برای دستگاه ايمنی محسوب می‌شود.
| Item Type: | Article |
|---|---|
| Uncontrolled Keywords: | گرانولوسیت¬ها، فعالیت هوازی بیشینه، زمان فعالیت، مردان جوان ورزشکار |
| Subjects: | R Medicine > R Medicine (General) |
| Divisions: | Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences |
| Depositing User: | Touba Derakhshande |
| Date Deposited: | 31 Aug 2014 08:50 |
| Last Modified: | 31 Aug 2014 08:50 |
| URI: | http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/765 |
Actions (login required)
 |
View Item |
