بررسی علل و انواع کم شنوايی در کودکان 15-5 ساله مبتلا به کاهش شنوايی در شهر اصفهان

سهيلی پور, سعید and سهيلی پور, فهیمه and دانش, زهرا and دانش, حمیده (2012) بررسی علل و انواع کم شنوايی در کودکان 15-5 ساله مبتلا به کاهش شنوايی در شهر اصفهان. مجله علوم پزشکی رازی, 19 (98). pp. 37-44. ISSN 2228-7051

Preview

Text RJMS-v19n98p37-fa.pdf Download (284kB) | Preview

Abstract

زمينه و هدف: سيستم شنوايی سالم لازمه ايجاد تکامل طبيعی و دستيابی به توانايی‌های تحصيلی و ايجاد مهارت‌های روانی واجتماعی در کودکان است . بسياری از علل کاهش شنوايی قابل پيشگيری و قابل درمان هستند . هدف از اين مطالعه بررسی شيوع انواع و علل احتمالی کاهش شنوايی در کودکان 5 تا 15 ساله مبتلا به اختلال شنوايی در اصفهان می‌باشد . روش کار: اين مطالعه به صورت توصيفی-تحليلی مقطعی در بازه زمانی خرداد 1386 تا پايان ارديبهشت 1388انجام شده است. نمونه‌های مورد مطالعه شامل 628 کودک 5 تا 15 ساله مبتلا به کاهش شنوايی بود که به مرکز شنوايی سنجی شهر اصفهان ارجاع شده بودند. در اين کودکان، معاينه فيزيکی، شنوايی سنجی و تيمپانومتری انجام شده است. اطلاعات لازم در مورد علل احتمالی کاهش شنوايی از طريق پرسش نامه جمع آوری شده و سپس انواع شايع کاهش شنوايی و عوامل خطر احتمالی آن بررسی شده است و پس از آناليزهای آماری رگرسيون لجستيک ( Logistic regression ) و آزمون کای دو نتايج به دست آمد . يافته‌ها: شايع ترين انواع کاهش شنوايی در گروه مورد مطالعه شامل کاهش شنوايی هدايتی (83/60%)، حسی-عصبی (Sensorineural HearingLoss -SNHL) - (89/30%) و با شيوع کمتر انواع مختلط (28/8%) بود. در کودکان مبتلا به کاهش شنوايی هدايتی علل شايع اوتيت سروز (9/69%)، پارگی پرده تيمپان با يا بدون اتوره (74/27%)، اسکلروز پرده تيمپان و فيکس شدن زنجيره استخوانی گوش ميانی (05/1%)، ترومای سر و گوش (05/1%) و دفورميتی گوش خارجی (26/0%) بود . در کودکان مبتلا به SNHL علل احتمالی کاهش شنوايی شامل شرح حال بيماری‌های تب داری مانند مننژيت، سرخچه، سرخک، اريون (62/60%)، هايپربيليروبينمی يا ايکتر شديد نوزادی (4/13%)، قرار گرفتن در معرض صداهای شديد (79/9%)، استفاده از جنتامايسين و ساير داروهای اتوتوکسيک (67/5%)، ترومای سر و گردن (57/2%)، بيماری های مادرزادی (21/7%)، ديسترس تنفسی نوزادی (21/7%)، شرح حال خانوادگی کاهش شنوايی (06/2%) و علل ناشناخته (44/31%) بود. در انواع مختلط کاهش شنوايی، علل شايع اوتيت مديای مزمن (Chronic Otitis Media-COM) 85/78% و اوتيت مديای سروز (15/21%) بود . نتيجه‌گيری: کاهش شنوايی در مقطع سنی 5 تا 15 سال، بين 5 تا 8 ساله‌ها شايع‌تر است (36/67%). علل شايع‌تر کاهش شنوايی در اين کودکان بيماری‌های التهابی گوش ميانی است . اين بيماری‌ها قابل پيشگيری و به راحتی قابل درمان هستند و توجه خاص به مسئله شنوايی در اين کودکان ضرورت دارد .

Item Type:	Article
Uncontrolled Keywords:	کودکان، کاهش شنوایی، اتیولوژی
Subjects:	WS Pediatrics
Divisions:	Other Journal > Razi Journal of Medical Sciences
Depositing User:	Touba Derakhshande
Date Deposited:	01 Sep 2014 11:01
Last Modified:	19 Jul 2017 08:06
URI:	http://eprints.bpums.ac.ir/id/eprint/827

Actions (login required)

View Item